Jom Kippur: czas ukorzenia

Najbardziej uroczyste spośród jesiennych świąt biblijnych, święto Jom Kippur, albo Dzień Pojednania-mówi o pojednaniu Boga z Jego narodem przymierza. Pomimo faktu, że jesteśmy przestępcami Jego Prawa, to On podejmuje inicjatywę przywrócenia relacji z nami. A wszystko to, co jest do tego konieczne, podarował nam w osobie Mesjasza. Opisując porządek   Jom Kippur, Tanach podkreśla potrzebę złożenia ofiary krwi (Kpł.16, Lb. 29:7-11); ponieważ nie ma przebaczenia bez oczyszczającej krwi (Kpł.17:11).

Chociaż większość rytuałów tego dnia jest wyszczególniona w Księdze Kapłańskiej w 16 rozdziale, to dalej, rozdział 23 wspomina o znaczeniu ukorzenia:

„Ukorzycie się i złożycie Panu ofiary ogniowe… Każdy zaś, kto się nie ukorzy w tym dniu, będzie wytracony ze swojego ludu.” (Kpł.23:27,29)

Biblia mówi nam: „ukórzcie dusze wasze”, co oznacza, że — nasz umysł, uczucia i wola muszą reagować zarówno na grzech, jak i na miłosierne odkupienie Boga. Dlaczego pokora jest tak ważna? Jom Kippur przypomina nam, że wszyscy jesteśmy upadłymi stworzeniami i zamiast polegać na własnych dobrych  uczynkach, musimy odpocząć w łasce, miłosierdziu i odkupieniu Boga w Mesjaszu.

Wszelkiego rodzaju uczynki w oderwaniu od Mesjasza — to zorientowana na samych sobie aktywność, próby udowodnienia, że ​​jesteśmy do czegoś zdolni. Jako wyraz naszej wiary, nasza pokora akceptuje Boże odkupienie. Odkupienie jest oparte na ofiarach za oczyszczenie z grzechu, ale bez ukorzenia ofiary te są bezużyteczne.

Tylko pokorne serce może mieć więź z Bogiem. Prawdziwa pokora koncentruje się na Bogu, a nie na człowieku. Autodestrukcja i tak zwana „niska samoocena” – to nie to — w tym nadal chodzi  o samego człowieka. Tylko Osoba pokorna może przyjąć i cieszyć się dobrem, jakie niesie z sobą przebaczanie i odkupienie dokonane przez Mesjasza. Uniżając nasze dusze w Nim, znajdujemy odpoczynek od egocentrycznych uczynków i pracy. Biblijna pokora jest niezwykle ważna dla przywrócenia relacji z Bogiem.

Oto pięć prostych kroków do ukorzenia teraz i w każdym czasie.

1. Uznanie — Grzech niszczy związki, kiedy samolubnie troszczymy się raczej o siebie, niż o innych. Uświadomcie sobie ból, jaki komuś zadaliście. Nie obwiniajcie innych, nie patrzcie na czyjeś niedoskonałości, ale bierzcie odpowiedzialność za własne działania i postawę. Rozpoznajcie swoją własną nieprawość w pełni pokory i uczciwości (Jakub 5:16a).

2. Pokuta – Uświadomcie sobie popełnione przez was przewinienie i postawcie się na miejscu kogoś, przeciwko komu zgrzeszyliście. To przyniesie do waszego serca nawrócenie i współczucie. Nie umniejszajcie grzechów, które popełniliście względem innych do minimum tylko dlatego, że jesteście niewrażliwi, albo te grzechy nie dotykają waszego serca (Ps. 51:3-4).

3. Nawrócenie – Nawrócić się — to znaczy odwrócić się od złego nastawienia lub działania. Musimy nazywać grzech grzechem. Niewyznany grzech szkodzi zarówno naszej osobistej integralności, jak również relacjom z ludźmi wokół nas. Wielu jest „chorych na grzech” z powodu niewyznanego, nieodpokutowanego grzechu (Psalm 33:3-5).

4. Rekompensata — Nigdy nie byliśmy w stanie zapłacić za swoje własne grzechy. Dlatego też Mesjasz wybrał śmierć jako zapłatę za nasz grzech. To jednak nie unieważnia naszej odpowiedzialności, aby zrekompensować naszym bliźnim szkody, które im wyrządziliśmy. Prawdziwa pokora jest gotowa do udzielenia odszkodowania w dowolnym momencie. Łaska Boga nie jest usprawiedliwieniem dla naszej nieodpowiedzialności. Łaska Boża daje nam sposobność i zdolność do uwielbienia Jeszua na wszelki sposób. Przypomnijmy sobie Zacheusza z Nowego Przymierza, który okazał szczerość wiary w pokornym zaufaniu Mesjaszowi. (Łk.19:8-9)

5. Uświęcenie — Wiara i pokora przejawiają się w zmienionym stylu życia, odzwierciedlając miłość do innych ludzi i do Pana.

Mesjasz twierdził, że „miłować Pana, Boga waszego całym swoim sercem i całą duszą, całym swoim umysłem” i „kochać bliźniego jak siebie samego” jest standardem, według którego mamy żyć. Kiedy Jeszua wezwał ludzi do uwierzenia w Niego, było to podyktowane pokorą i prawdziwą troską nich:

„Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie.” (Mt 11:28-30)

Umysł Mesjasza

Postawa pokory jest najbezpieczniejszą postawą dla każdego grzesznika: jeśli leżysz na ziemi, nie możesz upaść! Kiedy odkupienie Mesjasza zachodzi w Twoim życiu, pokora przejawia się w twoim małżeństwie, w twoich odniesieniach i w relacjach z innymi. W ten sposób Pan jest uwielbiony!

Tak jak sam Jeszua, Pokorny Król, przyszedł i umarł, abyśmy mogli żyć, tak i my zostaliśmy wezwani, aby szukać dobra innych ludzi bardziej, niż naszego własnego. Tak postępował sam Jeszua (Fil. 2:3-8). Wasi znajomi z pewnością zechcą zostać waszymi przyjaciółmi, jeśli pokornie będziecie ich uważać za ważniejszych od siebie.

Pokora jest kluczem

Dzięki aspektowi pokory w świetle Jom Kippur, możemy lepiej zobaczyć Boży plan pojednania z Jego narodem przymierza i pojednania nas ze sobą nawzajem. Czy pragniesz duchowego życia? Bóg może przynieść zadowolenie twojej duszy, a w rzeczywistości On pragnie, pełni twojego życia bardziej niż ty sam. Uświadom  sobie, że tylko Bóg jest w stanie wypełnić twoje życie, a pokora jest bramą wiodącą do odnowienia wszelkich relacji.

Autor — Sam Nadler / charismanews.com
Źródło: ieshua.org
Polska – Anna Skliarenko

Йом Киппур: время смирения