Parsza Lech Lecha: Co jest istotą powołania Izraela?

לֶךְ-לְךָ

Rodz. 12:1-17:27

Cotygodniowy fragment Tory, który jest teraz przed nami, ma ogromne znaczenie — wyjaśnia cel i powołanie Izraela, temat kluczowy dla zrozumienia Bożego planu dla całej ludzkości, na całą wieczność. Przeanalizujemy 4 pierwsze wersety 12 rodzaju Księgi Rodzaju, w których jest szczegółowo opisane Boże powołanie dla Abrama. Ale najpierw, aby lepiej zrozumieć 12 rozdział, musimy zapoznać się ze stanem ludzkości opisanym w Księdze Rodzaju 1-11.

Wszystko zaczyna się w rozdziałach 1-2, gdzie widzimy stan ludzi takim, jaki był zamierzony przez Boga. Adam i Ewa mają doskonałe relacje z Bogiem, z sobą nawzajem i ze stworzeniem. W Rodzaju 3 widzimy jak do życia pierwszych ludzi wkracza grzech i ludzka natura ulega zepsuciu, konsekwencją czego jest oddzielenie od Boga, napięcia w stosunkach między ludźmi i konieczność ciężkiej pracy, aby przeżyć. W kolejnych rozdziałach widzimy, że sytuacja coraz bardziej się pogarsza! W Księdze Rodzaju 4 jest mowa o pierwszym morderstwie, w rozdziałach 6-9 o potopie. Ludzka natura staje się tak zepsuta, że Bóg zsyła potop, aby zniszczyć ludzkość i tylko osiem osób uchodzi z życiem — sprawiedliwy Noe i jego rodzina. Oczekujemy, że po tym wydarzeniu sytuacja się poprawi, ale ponownie dzieje się jeszcze gorzej.

Kulminacja zła zachodzi w 11. rozdziale Księgi Rodzaju, kiedy wszyscy ludzie ziemi zgromadzają się razem wokół niegodziwego celu:

„Potem rzekli: Nuże, zbudujmy sobie miasto i wieżę, której szczyt sięgałby aż do nieba, i uczyńmy sobie imię, abyśmy nie rozproszyli się po całej ziemi!” (Rodz. 11:4)

Lud w Babilonie wyraził to, co tak wielu ludzi powiedziało później: „Nie chcemy odpowiadać przed naszym Stwórcą. Chcemy własnej chwały.” Bóg zareagował na to, zaingerował w ludzką historię i zmieszał ludziom języki.

Należy pamiętać, że do tego momentu wszyscy ludzie na świecie mówili tym samym językiem. Wraz z nowymi językami pojawiły się nowe bariery między ludźmi – poprzez oddzielne języki uformowały się oddzielne grupy ludzi i oddzielne narody!

Tak więc, pod koniec rozdziału 11 stan ludzkości był gorszy niż kiedykolwiek wcześniej — ludzie byli oddzieleni od Boga, oddzieleni od stworzenia i podzieleni na grupy. Po raz pierwszy od stworzenia pojawiły się narody. W tym momencie, Boży plan zbawienia ludzkości wydaje się być nieosiągalny. Ale Bóg — Bóg niemożliwego, w tej nowej rzeczywistości oddzielnych narodów tworzy Swój naród – aby przynieść nadzieję wszystkim pozostałym narodom. Oto kontekst, w którym Bóg powołuje Abrahama i tworzy Izrael.

„I rzekł Pan do Abrama: Wyjdź z ziemi swojej i od rodziny swojej, i z domu ojca swego do ziemi, którą ci wskażę. A uczynię z ciebie naród wielki i będę ci błogosławił, i uczynię sławnym imię twoje, tak że staniesz się błogosławieństwem. I będę błogosławił błogosławiącym tobie, a przeklinających cię przeklinać będę; i będą w tobie błogosławione wszystkie plemiona ziemi.” (Rodz. 12:1-3).

W sprzeczności z ludzką logiką, Bóg wybiera 75-letniego mężczyznę, który ma bezpłodną żonę i ojca bałwochwalcę. Abram miał być wybranym Bożym narzędziem. Jak to jest w przypadku każdego z nas, Bóg wybiera niegodne naczynie dla Swoich celów.

Bóg ukazuje się Abrahamowi i mówi mu, żeby zostawił wszystko, co zna i poszedł za Nim. Dokąd? Bóg nie precyzuje w tym momencie, ale mówi po prostu: „do ziemi, którą Ja ci wskażę”. Bóg daje Abrahamowi trzy fundamentalne obietnice: (1) obiecuje nasienie (potomstwo): „Uczynię bowiem z ciebie wielki naród” — bezdzietny Abram zostanie ojcem ogromnej rodziny, a w rzeczywistości mnóstwa narodów. (2) obiecuje ziemię: „ziemię, którą ci wskażę” (3) obiecuje błogosławieństwo, a ten najważniejszy moment obietnic Bożych ma dwa aspekty. Po pierwsze Bóg zapewnia Abrahama o Swojej ochronie: „I będę błogosławił błogosławiącym tobie, a przeklinających cię przeklinać będę” — ta obietnica jest jedynym powodem tego, że naród żydowski wciąż istnieje. Po drugie, zapowiada, że Abraham będzie błogosławieństwem dla wszystkich narodów „I będą w tobie błogosławione wszystkie plemiona ziemi.”

To jest istota Bożego powołania Abrahama i poprzez niego – narodu Izraela : aby przynieść poznanie i błogosławieństwo Boże dla całej ludzkości. Poprzez Izrael świat otrzymał Biblię- zapisane Słowo Boże — i wreszcie, Mesjasza Jeszua – żywe Słowo Boga. On obleczony w ciało i krew, wypełnił Prawo, aby każdy, kto w Niego wierzy, mógł przyjść do Boga, oczyszczony i wolny od grzechu!