Borys Grisenko: Dlaczego potrzebny był Purim?

Телеграм канал @ieshua.org

Księga Estery zaczyna się od słów: „I stało się to za dni ...”. Zwykle w Biblii takimi słowami zaczynają się rozdziały, opowiadające o negatywnych wydarzeniach. Czasy Mordechaja i Estery są okresem „ukrycia oblicza Najwyższego”. Czas „ukrycia oblicza” to taki stan narodu, kiedy ludzie są pogubieni, nie wiedzą jak postępować, nie odczuwają, że Bóg rządzi światem. Wydaje im się, że Bóg się ukrył, pozostawił świat na łasce losu i przypadku ...

Gdy tylko nasi przodkowie zostawili swoje powołanie, aby być Bożym narodem (z reguły działo się tak z powodu fałszywego strachu, próby wmieszania w otaczający tłum, aby nie różnić się od nikogo; chęci być takimi samymi, jak bałwochwalcy lub ateiści wokół), wtedy zaczęły się problemy. Właśnie z powodu takiego problemu pojawiła się potrzeba Purim, ponieważ Żydom powiodły się wysiłki „wtopienia się w tłum”, aby nie różnić się od innych ludów imperium perskiego. Udało im się zachowywać w taki sposób, że niczym nie wyróżniali się jako Żydzi, a poganie nie widzieli ich odrębności. Nawet ich duchowy przywódca Mordechaj musiał tłumaczyć tym, którzy widzieli go każdego dnia, że jest Żydem. I doszło do tego, że Żydzi stracili Bożą ochronę.

W jednym z midraszy (komentarzy) do Megilat Ester jest mowa o tej uczcie, którą Achaszwerosz przygotował dla całego ludu. To była pogańska, skandaliczna uczta. Wszyscy Żydzi z Suzy poszli na tę ucztę i popadli tam masowo w grzech, tracąc w ten sposób Bożą ochronę. Ucztowali z bałwochwalcami, z poganami na ich warunkach, nie chcieli przegapić okazji świętowania bezbożnego święta. Pogrążyli się w fałszywej radości i myśleli, że Bóg i tak będzie z nimi. Bóg nie gra w te gry, nie przystosowuje się do ciała i do grzechu. Z powodu pragnienia bycia jak wszyscy inni, Żydzi próbują przestać być Bożym narodem.

Ciekawe jest to, że w Torze w Księdze Dewarim (Księga Powtórzonego Prawa) znajduje się proroctwo o czasach Estery i Mordechaja. To proroctwo jest również ukryte. Jest ono ukryte w Dewarim 31: 17-18, gdzie Sam Pan ostrzega, co się stanie, kiedy Jego naród odwróci się od Niego, od swojego Zbawiciela i Pana. Zaczyna wyliczać konsekwencje tego dla Izraela, dla Swoich dzieci. W 17 wersecie Bóg mówi:

”... Opuszczę ich i zakryję moje oblicze przed nimi. Zostanie pochłonięty i dosięgną go liczne niedole i uciski”.

W wersecie 18, Bóg to wzmacnia kontynuując:

„Lecz Ja zakryję całkiem w tym dniu moje oblicze z powodu wszelkiego zła, jakie popełnił, zwracając się do innych bogów.”

I słowa przetłumaczone „całkiem zakryję” w oryginale brzmią „aster astir”. Każdy, kto czyta lub słyszy te słowa w języku starohebrajskim lub hebrajskim , wyraźnie widzi lub słyszy proroczy tytuł księgi Ester. To nie jest przypadek, ponieważ w ten sposób Bóg jakby dwukrotnie pokazuje, że wiedział o odstępstwie Swojego narodu. Wiedział, jak się wszystko potoczy, i ostrzegł swój naród. I znał już w tamtym czasie imię tej kobiety, przez którą przyjdzie wybawienie.

Z drugiej strony Pan pokazuje: kiedy nadejdzie całkowite ukrycie, wybawienie jest bliskie. Ponieważ Bóg nigdy nie odwróci się ostatecznie od Swojego narodu. Bez względu na to, jak daleko nie odszedłby Izrael, jak daleko nie oddaliłby się od Boga Kościół, Bóg nigdy nie odwróci się całkowicie od Swego ludu, od Swojego narodu żydowskiego i duchowych potomków Abrahama ze wszystkich narodów. Takie jest proroctwo czasu odstępstwa Bożego narodu i czasu ukrycia Bożej twarzy. A jednocześnie jest to proroctwo, w którym ukryta jest zachęta, nadzieja i pewność wyzwolenia.

Tak więc perskie imię Estera po hebrajsku tłumaczy się jako „ukryta, skryta”. Nikt nie wiedział, że jest Żydówką, dopóki nie nadszedł czas od Boga, aby ludzie mogli się o tym dowiedzieć. Ponadto Wszechmogący Bóg Izraela pokazał niezwykłość tego czasu (kiedy działał jakby zza zasłony) ponieważ w tej wyjątkowej księdze Biblii, ani razu nie jest wymienione żadne z imion Boga. Tylko w Księdze Estery Bóg do tego dopuścił. Kiedy ustalano kanon Tanach, żydowscy mędrcy spierali się o włączenie księgi Estery do kanonu, właśnie z powodu tego, że w całej księdze nie pojawia się ani razu imię Boga. Paradoksalnie brak bezpośredniej wzmianki o Bogu, to ukryte Boże świadectwo o specyfice czasu opisywanego w tej księdze.

Ponownie, Bóg Abrahama pokazuje, że jak daleko nie odstąpiłby od Niego Jego własny naród, to On nadal pozostaje jego Bogiem. Nawet jeśli naród nie widzi i nie szuka swego Zbawiciela, w najbardziej krytycznym momencie, Jego ręka wyciąga się zza zasłony i ratuje zagubione, płaczące dzieci, które straciły nadzieję. Ręka ukrytego, ale niezmiennie Żyjącego Boga Izraela jest niewidocznie obecna we wszystkich wydarzeniach tej księgi, ponieważ tylko On jeden mógł tak połączyć w jedno i odwrócić, to co działo się wówczas. Obrócił całkowitą zagładę w tak wspaniałe wybawienie.