Parsza Chukat: Czy Paweł mylił się co do Prawa?

חֻקַּת (Chukat /Prawo)

Księga Liczb 19:1 — 22:1

Czyżby Paweł mylił się co do prawa? Trudności ze zrozumieniem listów Pawła, powoduje jego spojrzenie na zakon, a ściślej na Przymierze Mojżeszowe i przykazania. Potwierdzając, że prawo jest święte, sprawiedliwe i dobre, Paweł stwierdza również, że prawo powoduje grzech i śmierć. W Liście do Rzymian 7:11 pisze:

„Albowiem grzech otrzymawszy podnietę przez przykazanie, zwiódł mnie i przez nie mnie zabił…”

Analogiczne słowa znajdziemy w Rzym. 4:15 :

 „Gdyż zakon pociąga za sobą gniew; gdzie bowiem nie ma zakonu, nie ma też przestępstwa.”

Co więcej, z rozdziału 10 Listu do Rzymian i  rozdziału 3 Listu do Galacjan jasno wynika, że ​​apostoł  przeciwstawiał życie według wiary — życiu według Prawa Mojżeszowego. W Gal. 3:12 napisał nawet, że „zakon nie jest z wiary”. Jak Paweł, Żyd z Żydów i faryzeusz z faryzeuszy, mógł dojść do takich wniosków? Niezależnie od tego, jak może się to wydawać zdumiewające, odpowiedź jest prosta: Paweł doszedł do tych wniosków, czytając historię darowania prawa w szerokim kontekście. Jak zobaczymy w tym fragmencie Tory, Pawłowa teologia odnośnie prawa pochodzi od Mojżesza!

Aby przygotować grunt do lepszego zrozumienia tego  cotygodniowego rozdziału, warto trochę cofnąć się w historii  i przypomnieć sobie odpowiedź Izraela na wielki Boży cud nad Morzem Czerwonym, zanim zostało darowane Prawo. W Księdze Wyjścia 14:31 czytamy: „Izrael ujrzał wielką moc, jaką okazał Pan na Egipcjanach, a lud bał się Pana i uwierzyli w Pana i w sługę jego Mojżesza”. Izrael opuścił Egipt  przez wiarę. Jednak, gdy tylko morze pochłonęło wrogów Izraela, naród zaczął narzekać i trwało to przez całą drogę do góry Synaj. Po kilku ciężkich tygodniach na pustyni, Izrael doszedł pod Górę Synaj, aby spotkać się z Bogiem. W Księdze Wyjścia 19:9 Bóg wyjaśnia cel Swojego spektakularnego  objawienia się  Mojżeszowi  na oczach całego narodu: aby Izrael uwierzył na wieki. Celem Synaju była wiara!

Z Księgi Liczb 10:11 dowiadujemy się, że Izrael spędził prawie rok u stóp  góry Synaj. Cały rok! Czy to doświadczenie zmieniło lud? Czy odeszli od góry z większą wiarą i większym posłuszeństwem? Niestety, jeśli porównamy ich wędrówkę przez pustynię do góry Synaj w Wyj.15-18 i od góry Synaj w Liczb. 11-21, zauważymy, że Izrael popełnia te same grzechy. Nadal narzekają. Jednak jest pewien szkopuł. Zanim zostało dane prawo, Bóg pobłażał Izraelowi jakby nie widząc ich grzechów, ale gdy Izrael otrzymał zakon, te same grzechy były już karane śmiercią. W rzeczywistości tysiące Izraelczyków zginęło po tym, jak zostało darowane prawo.

A co z wiarą Izraela po doświadczeniu Synaju? Czy przebywanie u stóp góry osiągnęło swój cel?  Czy Izrael uwierzył na zawsze? Niestety, Tora mówi, że ​​Izrael, Mojżesz i Aaron, pomimo roku spędzonego przy Górze Synaj, nie mogli wejść do Ziemi Obiecanej. Dlaczego? Ponieważ nie uwierzyli. W Liczb 14:11 Bóg pyta:

„Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: Jak długo znieważać mnie będzie ten lud? Jak długo nie będą mi wierzyć mimo wszystkich znaków, które wśród nich uczyniłem?”

A w Liczb  20:12 Pan przemawia do Mojżesza i Aarona:

„I rzekł Pan do Mojżesza i do Aarona: Ponieważ mi nie zaufaliście, aby mnie uwielbić na oczach synów izraelskich, dlatego nie wprowadzicie tego zgromadzenia do ziemi, którą im daję„

Krótko mówiąc, Tora uczy nas, że doświadczenie Izraela na Górze Synaj nie wytworzyło w nich wiary. Przeciwnie, darowanie zakonu  wywołało  śmierć i gniew. Nasza krótka analiza tego rozdziału  w szerokim kontekście pokazuje, że rozumienie prawa przez Pawła jest w rzeczywistości całkowicie Mojżeszowe !

Polska — Anna Skliarenko