Parsza Korach: Czy uczestniczysz w buncie Koracha?

קֹרַח (Korach)

Księga Liczb 16-18

Czy bierzecie udział w buncie Koracha? Ten cotygodniowy rozdział opowiada o człowieku o imieniu Korach. Dzieci Izraela wciąż idą przez pustynię, a wydarzenia mają miejsce około 38 roku od rozpoczęcia ich podróży. Wędrówka miała trwać jedenaście dni, ale lud „pogubił się w drodze”. W tekście przeplatają się raz po raz wyjaśnienia różnych praw i opis aktualnej sytuacji. Ludzie są zmęczeni i gotowi podnieść powstanie. Pragną wejść do krainy płynącej mlekiem i miodem i chcą tego w tym momencie. Jak na ironię, właśnie takie zachowanie nie pozwalało im tak długo wejść do ziemi obiecanej. Jest to dobry przykład różnicy między wypełnieniem woli Bożej i swojej własnej.

W 16 rozdziale Księgi Liczb Korach stanął na czele powstania, w którym wzięło udział 250 mężczyzn. W szczególności kwestionowali fakt, że Mojżesz i Aaron są przywódcami narodu. W Liczb 16:3 mówią do Mojżesza i Aarona:

„Dość tego! Cały bowiem zbór, wszyscy w nim są święci, i Pan jest wśród nich; dlaczego więc wynosicie się ponad zgromadzenie Pańskie?”

Dziś jest to powszechne oskarżenie. W rzeczywistości powiedzieli: „Hej, kto was postawił jako liderów?” Może to być uzasadnionym pytaniem w niektórych sytuacjach, ale tutaj było niewłaściwe. Ich prawdziwy problem nie dotyczył Mojżesza i Aarona, ale Boga. Zadania i obowiązki zostały już szczegółowo opisane, i nie było wątpliwości, że wszystko to jest dane bezpośrednio przez samego Boga. Dlatego Mojżesz odpowiedział:

„Dlatego ty i cały twój zastęp połączyliście się, aby wystąpić przeciwko Panu, kim zaś jest Aaron, że szemrzecie przeciwko niemu?” (Liczb 16:11)

Korzeń wszystkich grzechów tkwi w naszych sercach. Jego istotą jest fakt, że stawiamy siebie i nasze pragnienia ponad wszystko inne. To było problemem z powstaniem Koracha. Ludzie odrzucili jasno sformułowany plan Boga, byli niezadowoleni z tego, co Bóg już dał. Dostali dużo, ale chcieli więcej. Przede wszystkim zostali wyprowadzeni z Egiptu. Co więcej buntownicy byli lewitami, mieli wyjątkową i ważną rolę — służbę w przybytku. Oczywiście nie posiadali specjalnych przywilejów, które należały do Aarona i jego synów. Porównując się z Mojżeszem i Aaronem, odkryli coś o swojej własnej relacji z Bogiem. I zamiast przełknąć swoją pychę, sami zostali „pochłonięci” Bożym gniewem, jak dalej czytamy w tym rozdziale.

Ta historia wspomniana jest jeden raz w Nowym Testamencie, w wersecie 11 Listu Judy. Juda mówi o fałszywych nauczycielach, którzy nie okazują szacunku wobec Boga, pisze on:

„Biada im! Bo poszli drogą Kaina i pogrążyli się w błędzie Balaama dla zapłaty, i zginęli w buncie Korego.”

Zdrowe pragnienie zmian na lepsze w pracy czy służbie jest dobre, ale powinno być zgodne z Bożym planem i harmonogramem. Bóg jest jedynym, który daje nam dary i możliwości.

Komu naprawdę służymy? Powstanie Koracha przypomina nam, że musimy przede wszystkim służyć Bogu, a to zmieni nasze wzajemne relacje z innymi ludźmi.