וַיַּקְהֵל (Wajakel / I go zgromadził)
Księga Wyjścia 35:1 — 38:20
Wielu ludzi poszukuje zagubionej Arki Przymierza. Wielu zastanawia się, co stało się z dwoma kamiennymi tablicami z Dziesięcioma Przykazaniami. A co ze złotym świecznikiem? Co się stało z tym niezwykłym artefaktem, czy kiedykolwiek go odnajdziemy? W tym tygodniu kontynuujemy naszą podróż po Przybytku Mojżeszowym i dziś bliżej przyjrzymy się złotemu świecznikowi, stojącemu w wewnątrz świętego namiotu i spróbujemy zrozumieć, co się z nim stało; nie w kontekście historycznym, ale w kontekście Biblii.
Wiemy z historii, która jest opisana w Księdze Wyjścia, że Izraelita o imieniu Besaleel został powołany przez Boga, aby wykonać niektóre przedmioty wewnętrza Przybytku, a jednym z nich był przepiękny złoty świecznik – z oliwnymi lampami na siedmiu ramionach. Świecznik stale oświecał wszystkich wchodzących za pierwszą zasłonę Przybytku, gdzie nie docierało naturalne światło. Ozdobiony migdałowymi kwiatami, świecznik nie tylko dawał światło, ale był przypomnieniem o drzewie życia, stojącym pośrodku ogrodu, z którego zostali wypędzeni Adam i Ewa.
Interesujące jest to, że ze wszystkich sprzętów Przybytku, to właśnie obraz złotej lampy, został później zaczerpnięty do Biblii dla wyobrażenia Pana i jego naśladowców. Po opisie Przybytku w Księdze Wyjścia, po raz kolejny świecznik pojawia się dopiero w 4 rozdziale Zachariasza, w wizji proroka o siedmioramiennym złotym świeczniku i dwóch drzewach oliwkowych, po jednym z każdej strony świecznika. Kiedy prorok zapytał o znaczenie widzenia, zostało mu wyjaśnione, że drzewa oliwkowe przedstawiają sobą „namaszczonych olejem”, a świecznik wskazuje na „Pana całej ziemi” (Zach. 04:14). Ten sam obraz pojawia się ponownie w Objawieniu 11:4, w historii o dwóch świadkach; i tutaj znowu świecznik przedstawia Pana. Ale ten obraz rozciąga się nawet na wieczność, na nowe niebo i nową ziemię; w Objawieniu 21:23, są wypowiedziane takie słowa o niebieskim Jeruzalem:
„A miasto nie potrzebuje ani słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je bowiem chwała Boża, a lampą jego jest Baranek”.
I nie jest to zaskakujące, ponieważ gdy przyszedł Jeszua, ogłosił się „światłością świata” – Bożym świecznikiem, lampą, która świeci pośród duchowej ciemności.
Ale jest powiedziane, że nie tylko Pan, ale też Jego naśladowcy są światłem i przedstawiają sobą złote świeczniki (lampy). W Mateusza 5:14-16 Jeszua mówi swoim naśladowcom:
„Wy jesteście światłością świata; nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapalają też świecy i nie stawiają jej pod korcem, lecz na świeczniku, i świeci wszystkim, którzy są w domu. Jak niechaj świeci wasza światłość przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.”
W Objawieniu 1:12-19 Jan widzi Pana chodzącego pomiędzy siedmioma złotymi świecznikami, które reprezentują kościoły (lub wspólnoty wierzących).
A gdzie dzisiaj możemy znaleźć złoty świecznik, kiedy nie ma Przybytku ani Świątyni? Może nigdy nie znajdziemy starożytnej lampy w wykopaliskach archeologicznych, ale wciąż możemy znaleźć jej olśniewające światło, świecące tak jasno, jak nigdy. Znajdujemy je w Samym Panu, ale również powinniśmy je odnajdywać w wierzących i wspólnotach. Nasze własne życie musi być świecznikiem, nie ukrytym ze wstydu i nie przesłoniętym przez grzech, lecz stale rozprzestrzeniającym światło na otaczających nas ludzi. Podobnie, nasze wspólnoty także powinny być świecznikami, mocno święcącymi światłami Pana. Złoty świecznik — to więcej niż starożytny artefakt. To wspaniałe przypomnienie o tym, jak Bóg widzi każdego wierzącego i każdą wspólnotę, i jak powinniśmy żyć dla Jego chwały (Mateusza 5:16).
Polska — Anna Skliarenko
Последнее: 26.07. Спасибо!
