Parsza Wajce: Kto jest drabiną Jakuba?

וַיֵּצֵא

Rodz. 28:10 — 32:3

Przed nami jest niesamowity cotygodniowy fragment Tory, który szczegółowo opisuje drogę wiary Jakuba z Bogiem i Bożą wierność Swoim obietnicom i przymierzu z Abrahamem. Mówi także o wspaniałej, proroczej wizji, która jasno wskazuje na Mesjasza. Skupimy się na pierwszym śnie Jakuba, który często jest określany: drabiną Jakuba lub zgodnie z oryginałem drabiną do nieba. Przeczytajmy Rodzaju 28: 12-17:

„I śniło mu się, że była ustawiona na ziemi drabina, której szczyt sięgał nieba, po niej zaś wstępowali i zstępowali aniołowie Boży. A Pan stał nad nią i mówił: Jam jest Pan, Bóg Abrahama, ojca twego, i Bóg Izaaka! Ziemię, na której leżysz, dam tobie i potomstwu twojemu. Potomstwo twoje będzie liczne jak proch ziemi i rozprzestrzenisz się na zachód i na wschód, i na północ, i na południe, i będą błogosławione w tobie i w potomstwie twoim wszystkie plemiona ziemi. A oto Jam jest z tobą i będę cię strzegł wszędzie, dokądkolwiek pójdziesz, i przywiodę cię z powrotem do tej ziemi, bo nie opuszczę cię, dopóki nie uczynię tego, co ci przyrzekłem. A gdy Jakub się obudził ze snu, rzekł: Zaprawdę, Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem. Zdjęty trwogą rzekł: O, jakimże lękiem napawa to miejsce! Nic tu innego, tylko dom Boży i brama do nieba.”

Widzimy znaczące i żywe podobieństwa między podróżą wiary Jakuba a podróżą wiary jego dziadka Abrahama. Po pierwsze obaj opuścili dom ojca. Po drugie, obaj zrobili swój pierwszy przystanek w Betel, gdzie Bóg przemówił do nich. Po trzecie, Bóg dał im obydwóm obietnice Abrahama w Betel.

Potwierdzenie przez Boga Jakubowi przymierza z Abrahamem, jest dla nas wielką zachętą: Bóg ma na myśli dokładnie to, co wypowiada. Podobnie jak Jakub, służymy Bogu, któremu możemy powierzyć swoje życie; możemy trzymać się Jego obietnic! Chwała Bogu!

Zaproponowano wiele proroczych interpretacji odnoszących się do drabiny. Idea, która przenika wczesną literaturę żydowską, utrzymuje, że drabina — jest formą komunikacji między niebem (najbardziej chwalebną Bożą Szechiną), a ludzkością. Większość starożytnych komentatorów żydowskich rozumiało drabinę jako symbol Przybytku bądź Świątyni, które poprzez ofiary i służbę kapłańską łączą upadłą ludzkość ze świętym Bogiem.

Interesujące jest to, że w pierwszym rozdziale Ewangelii Jana, „prawdziwy Izraelita” (Natanael) poszukuje Mesjasza. Na szczere poszukiwania Nathanaela Jeszua odpowiada:

„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, ujrzycie niebo otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego.” (Jana 1:51).

Słowa Jeszua wyraźnie wskazują tu na drabinę Jakuba. Tak więc odpowiedź Jeszua wyraźnie potwierdza ogólną żydowską interpretację drabiny Jakuba: w istocie symbolizuje ona związek między niebem a ziemią. Ale nie wskazuje po prostu na Przybytek czy Świątynię. Nie! Jeszua mówi, że ta drabina wskazuje na Niego! On jest tą drabiną, miejscem spotkań, połączeniem między Świętym Bogiem a upadłymi ludźmi. Mesjasz — Ten, który zstąpił z nieba, przybrał formę ciała i złożył w ofierze Samego Siebie za nasze grzechy; a także jest On Tym, który powstał z martwych i jest teraz po prawicy Ojca jako nasz Najwyższy Kapłan, wstąpiwszy do nieba!

Jeszua jest realizacją drabiny Jakuba i rzeczywiście jest On sercem i sensem całej Tory. Dlatego powiedział: