Boże Narodzenie. Wielka obietnica żydowskiego święta (Część 1)

Boże Narodzenie jest bardzo żydowskim świętem. I z pewnością niewielu o tym wie. Musimy więc zwrócić się do Biblii.

Boże Narodzenie zaczęto obchodzić na początku III wieku, ale jako święto oficjalne zostało ustanowione dużo później. Więc, co nie jest dziwne, Bożego Narodzenia nie świętowali apostołowie, ani Jerozolimska społeczność żydowska, ani pierwsze pokolenie Mesjańskich żydowskich wspólnot, ani wczesne chrześcijańskie kościoły z pogan.

Czy to oznacza, ze my nie powinniśmy świętować Bożego Narodzenia?

Niektórzy uważają, że nie powinniśmy obchodzić Bożego Narodzenia, ponieważ jako święto nie występuje ono w Biblii. Ale chrześcijanie, praktycznie każdej denominacji świętują Boże Narodzenie, mimo, że nie ma o nim ani jednaj wzmianki w Biblii, nawet w Nowym Testamencie.

Pomimo tego, temat świąt żydowskich wywołuje rozdrażnienie u wielu wierzących. Mówią tak: „Po co wam te żydowskie święta? Przecież próbujecie narzucić Bożemu kościołowi coś starotestamentowego!” Ale przecież chodzi o święta, w większości wymienione zarówno w Starym jak i w Nowym Testamencie!

A jedno wspaniałe żydowskie święto Chanuka jest wspomniane tylko w Nowym Testamencie (w Ewangelii Jana), a w Starym Testamencie nie ma o nim ani jednego słowa. Jest to naturalne, ponieważ święto zostało ustanowione dużo później, po sformowaniu podstaw ksiąg Tanach, które w chrześcijańskim nazewnictwie określone są jako Stary Testament.

Tanach – to żydowska abrewiatura, która jest tradycyjnie używana do oznaczenia całego cyklu ksiąg, tak zwanego Starego Testamentu : «T» — TORA, «N» – NEWIIM ( Prorocy ), i «Ch» pochodzi od KETUWIIM (ostatnie księgi , których nazwę tłumaczy się jako Pisma). Nazwa Stary Testament nie jest całkiem poprawna, ale wszyscy się do tej nazwy przyzwyczaili. W takim razie i my będziemy się na razie tego trzymać.

Stary Testament został zakończony Księgą Malachiasza i po jej napisaniu minęło setki lat, zanim było powstanie Machabeuszy, po którym zaczęto obchodzić święto Chanuki. Zrozumiałe, że w Starym Testamencie, to święto nie mogło być wspomniane, ale chwała Bogu, że Duch Święty przypomniał o nim w Nowym Testamencie.

Okazuje się, że wszystkie żydowskie święta – za wyjątkiem Chanuki, którą obchodzimy jako Żydowskie Mesjańskie Wspólnoty – nie są jedynie wspomniane w Bożym Słowie, ale Biblia omawia je wielokrotnie. Jednocześnie Kościoły chrześcijańskie, nawet nie te tradycyjne (takie jak kościoły prawosławne, protestanckie i katolickie), obchodzą wiele świąt , o których nic nie jest powiedziane w Biblii.

Co więcej, nawet święto Paschy, o którym wiele mówi się w Biblii, wszyscy chrześcijanie świętują nie tak, jak świętował je Pan Jezus Chrystus, apostołowie i cały Pierwszy Kościół. Tak więc, same święta chrześcijańskie, albo sposób ich świętowania, nie zupełnie zgadzają się z Biblią.

Czy powinniśmy karcić za to naszych chrześcijańskich braci?

Jak świętować święta Pana?

List do Kolosan 2:20-23. To ulubione miejsce w Biblii wielu ludzi, którzy odrzucają wszystko, co żydowskie i często usiłują jakoś zakamuflować swój, różnego poziomu antysemityzm.

„Jeśli tedy z Chrystusem umarliście dla żywiołów świata, to dlaczego poddajecie się takim zakazom, jakbyście w świecie żyli: Nie dotykaj, nie kosztuj, nie ruszaj? Przecież to wszystko niszczeje przez samo używanie, a są to tylko przykazania i nauki ludzkie. Mają one pozór mądrości w obrzędach wymyślonych przez ludzi, w poniżaniu samego siebie i w umartwianiu ciała, ale nie mają żadnej wartości, gdy chodzi o opanowanie zmysłów.”

Wcześniej w wersetach 2: 16-17 Rebe Szaul pisze: „Niechże was tedy nikt nie sądzi z powodu pokarmu i napoju albo z powodu święta lub nowiu księżyca bądź sabatu. Wszystko to są tylko cienie rzeczy przyszłych; rzeczywistością natomiast jest Chrystus.”

To jest kluczowe miejsce dla tych, którzy mówią na przykład: „Nie wolno świętować świąt żydowskich! Trzeba świętować tylko nasze chrześcijańskie!”. I to samo miejsce Biblii, może stać się odpowiedzią dla tych, którzy mówią: „Nie wolno świętować w sobotę, trzeba świętować w niedzielę!”

Niestety, wielu chrześcijan osądza wszystko co żydowskie, nawet nie z pozycji , jeśli można się tak wyrazić, ultra-wolności , a z pozycji legalizmu kościelnego. W rzeczywistości, ten werset mówi o tym, że jeśli nie świętujecie szabatu, albo nowiu, albo w ogóle nie obchodzicie świąt, to nikt nie ma prawa was za to osądzać, ponieważ to już nie są przykazania. To prawo, zgodne z którym przestrzeganie świąt było przykazaniem, jest anulowane przez Boga Nowym Testamentem.

Na przykład, jakiś wierzący został żydem mesjańskim. A w żydowskiej mesjańskiej wspólnocie, do której on przyszedł, świętuje się wszystkie główne żydowskie święta : Szabat, Rosz Ha Szana, święto Namiotów, Chanukę, Purim, Pesach. Znajomi chrześcijanie przy spotkaniu mówią mu: „ Co ty? Straciłeś rozum? Ale wpadłeś! No przecież wiesz, że te wszystkie święta są odwołane! Nie wolno ich świętować! „Brat się wystraszył: „ Tak, złapali mnie Żydzi w swoją sieć!” Co ona ma teraz zrobić? Jak mu pomóc?

W wersecie 16 jest powiedziane, żeby: „nikt nie osądzał was za to wszystko”. Jeśli nie obchodzicie świąt – nikt nie ma prawa was za to osądzać. I jeśli wy świętujecie – nikt nie może powiedzieć niczego przeciw wam. Najważniejsze, żebyście nie obchodzili tych świąt w sposób legalistyczny i nie narzucali tego innym.

Są na ten temat podobne miejsca w Biblii. Na przykład w Liście do Rzymian 14: 3-8, 12-13: „Niechże ten, kto je, nie pogardza tym, który nie je, a kto nie je, niech nie osądza tego, który je; albowiem Bóg go przyjął. Kimże ty jesteś, że osądzasz cudzego sługę? Czy stoi, czy pada, do pana swego należy; ostoi się jednak, bo Pan ma moc podtrzymać go. Jeden robi różnicę między dniem a dniem, drugi zaś każdy dzień ocenia jednakowo; niechaj każdy pozostanie przy swoim zdaniu. Kto przestrzega dnia, dla Pana przestrzega; kto je, dla Pana je, dziękuje bowiem Bogu; a kto nie je, dla Pana nie je, i dziękuje Bogu.”

Słowo „przestrzega” można przetłumaczyć jako „oddzielić, wydzielić” — wydzielić pewne dni spośród innych.

Paweł pisze o jedzeniu, ale można powiedzieć podobnie o rozróżnianiu dni , że wszystkie dni są święte dla Boga. Dla nas , wierzących Nowego Testamentu, każdy dzień powinien być święty dla Pana. Na początku I wieku dla mesjańskich żydów i wszystkich kościołów złożonych z pogan, nie było zagrożenia, że przestaną świętować żydowskie święta i zaczną świętować chrześcijańskie. Wtedy nie było chrześcijańskich świąt – wszystkie były żydowskie. Ludzie wychodząc z pogaństwa, zostawiali wszystkie pogańskie święta, ponieważ one były oparte na bałwochwalstwie. I nie tylko na bałwochwalstwie, ale na także na rytualnej rozwiązłości i obrzydliwych magicznych obrzędach. Dlatego czy to Rzymianie, Grecy, Syryjczycy, Egipcjanie, Ormianie, Etiopczycy, przychodząc do Mesjasza porzucali wszystkie swoje święta i przyjmowali święta Izraela, święta Żydów.

To jest fakt potwierdzony w Nowym Testamencie. Jeśli uważnie przestudiujecie Dzieje Apostolskie pod kątem świąt obchodzonych nie tylko przez Jerozolimską Wspólnotę, ale też kościoły w innych miastach, to nie znajdziecie żadnych innych świat oprócz Szabatu, Jom Kippur i innych, jedynie żydowskich świąt. Tak więc nie było wówczas niebezpieczeństwa, że mesjańskie wspólnoty, a nawet kościoły z pogan, odrzucą to, co żydowskie i wejdę w nieżydowskie. Nie istniało też niebezpieczeństwo, że Żydzi będą szykanowani za przestrzeganie kaszrutu lub noszenie Cicit.

Kipy nie noszono wtedy wcale. Kiedy Żydzi ortodoksalni zaczęli nosić kipy i nakrywać głowy? To się zaczęło w XII wieku. Dlatego, jeśli ktoś wam opowie śmieszne historie o tym, że ciągłe noszenie kipy na głowie – to przykazanie, nie wierzcie. Takiego przykazania nie znajdziecie ani w Torze, ani nawet w Talmudzie. Można więc nosić kipę, ale można też nie nosić.

Wiec we wczesnym kościele nie było niebezpieczeństwa, że Judejczycy będą szykanowani, za przestrzeganie czysto żydowskich ograniczeń. Było natomiast niebezpieczeństwo, że poganie będą się starali stać się rytualnymi Żydami : zaczną dokonywać obrzezania, przechodzić na Judaizm, i starać się zadowolić Boga poprzez wypełnianie rytualnej części Prawa Mojżeszowego. Uprzedzał o tym apostoł Paweł. Pisał też o innym niebezpieczeństwie, które stało się wówczas największe i zaczęło ogarniać cały kościół. Było to niebezpieczeństwo odrzucenia wszystkiego, co żydowskie, niebezpieczeństwo odcięcia żydowskich korzeni, przyjęcia postawy pogardy dla żydowskich tradycji, nawet tych dobrych , i niebezpieczeństwo zakazu świętowania Biblijnych świąt żydowskich.

c.d.n.

Źródło: ieshua.org
Polska — Anna Skliarenko