Chanuka w Biblii

Телеграм канал @ieshua.org

Chanuka. Chociaż wielu wierzących nie przywiązuje wielkiej wagi do tego żydowskiego święta, to w Ewangelii św. Jana widzimy, że Jeszua odnosił się do niego inaczej — w rzeczywistości On świętował Chanukę!

„Obchodzono wtedy w Jerozolimie uroczystość poświęcenia świątyni. Była zima. I przechadzał się Jezus w świątyni, w przedsionku Salomona. Wtedy Żydzi obstąpili go i rzekli mu: Jak długo trzymać będziesz dusze nasze w napięciu? Jeżeli jesteś Chrystusem, powiedz nam wyraźnie.” (Jan 10:22-24)

Tutaj Jan bardzo wyraźnie mówi, że wydarzenie to miało miejsce podczas święta Chanuki. Nazwa Chanuka pochodzi od hebrajskiego słowa hanah, które oznacza poświęcać (uświęcać) i dlatego w języku angielskim to święto nazywa Święto Poświęcenia (Odnowienia), na pamiątkę czasów, kiedy Machabeusze poprowadzili za sobą Izrael w oczyszczeniu i poświęceniu Świątyni po jej zbezczeszczeniu przez Syryjczyków w 168 r. pne.

Ale dlaczego Jan uznał za ważne wspomnieć o Chanuce w tym fragmencie? Pamiętacie, co Paweł powiedział w 2 Tym.3:16: „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne...”. Kiedy znamy kontekst dziesiątego rozdziału Jana, możemy lepiej zrozumieć ten fragment, ponieważ kiedy ludzie pytali Jeszua: „Jak długo będziesz trzymać nas w niepewności? Jeśli jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie” oni naprawdę zastanawiali się : „Gdzie jest Mesjasz, największy Machabeusz?”. Ludzie oczekiwali, że Mesjasz będzie politykiem i wojownikiem, który przepędzi Rzymian, podobnie jak Machabeusze przepędzili Syryjczyków. Nie zrozumieli, że Mesjasz musi przyjść i osiągnąć znacznie większy cel: pokazać Bożą wierność, ponieważ miał spełnić Bożą obietnicę daną Abrahamowi i jego potomkom (Rdz 12:3).

Zbawiciel od Boga

Zamiast powiedzieć: „Tak, to Jestem Ja!”, Jeszua odpowiedział:

„... Powiedziałem wam, a nie wierzycie; dzieła, które Ja wykonuję w imieniu Ojca mojego, świadczą o mnie; Lecz wy nie wierzycie, bo nie jesteście z owiec moich…” (Jan 10:25-26)

Zwykłym „tak” Jeszua zamknąłby się w wąskich ramkach rosnących oczekiwań narodu w tym czasie, które były tylko częścią pełnego obrazu biblijnego, częścią, która powinna nadejść później. Z kolei powiedzenie „nie” byłoby kłamstwem. Dlatego Jeszua mądrze odpowiedział: „Już wam powiedziałem.” I słowami i czynami, On już naprawdę odpowiedział na ich pytanie:

„Odpowiedział im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, pierwej niż Abraham był, Jam jest.” (Jan 8:58)
„Odpowiedział im Jezus: Powiedziałem wam, a nie wierzycie; dzieła, które Ja wykonuję w imieniu Ojca mojego, świadczą o mnie”. (Jan 10:25)

Bóg daje nam wieczne zbawienie, którego potrzebujemy, a nie tylko tymczasowe rozwiązanie, którego pragniemy. Czy wierzycie w Słowo Boże, czy we własne oczekiwania i doświadczenie? Podobnie u Hioba, prawdziwa wiara wychodzi poza najbliższą przyszłość i opiera się na Bożej mądrości i trosce: „Tak czy owak On mnie zabije, już nie mam nadziei; jednak swojej sprawy będę przed nim bronił.” (Hiob 13:15).

W przypadku Machabeuszy potrzebna była wiara krótkotrwała. Wskazali na zbezczeszczoną przez syryjskich okupantów Świątynię i powiedzieli: „Chodźmy pokonajmy ich i oczyśćmy Świątynię!” Ale Jeszua wskazuje bezpośrednio na każdego z nas i mówi, że to my — „jesteśmy zbezczeszczoną świątynią”, która potrzebuje oczyszczenia i uświęcenia, aby chodzić z Bogiem. Izraelu, problem nie jest poza tobą, ale w tobie. Nie potrzebujemy szybkiego rozwiązania krótkoterminowych problemów, ale wiecznego związku z Bogiem!

Boży Pasterz

„Owce moje głosu mojego słuchają i Ja znam je, a one idą za mną. I Ja daję im żywot wieczny, i nie giną na wieki, i nikt nie wydrze ich z ręki mojej.” (Jan 10:27-28)

Jego owce mają wiarę w Niego: „Moje owce słuchają mego głosu”. Jego owce są Jego naśladowcami: „Idą za Mną”. Zachodzi wzajemne uznanie i odpowiedź poparta działaniem. Pasterz zna i prowadzi swoje owce, a owce odpowiadają posłuszeństwem. Mesjasz gwarantuje życie wieczne swoim naśladowcom. Ludzie nie zawsze rozumieją, czym jest życie wieczne. Niektórzy myślą, że ich wieczne życie będzie w grobie! Pewien Irlandczyk przechodząc przez cmentarz zatrzymał się, uderzony napisem na jednym z grobów. Przeczytał: „Nadal żyję”. Zaskoczony Irlandczyk podrapał się po głowie, a potem wykrzyknął: „Gdybym był martwy, miałbym przynajmniej sumienie, aby to przyznać!"

Życie wieczne przychodzi od Boga przez wiarę w Jeszua, który jest jedyną Osobą mogącą naprawić naszą relację z Bogiem. Co więcej, życie wieczne jest nową formą istnienia dla wierzących. To jest własne życie Boga. Przez Jeszua objawia się w nas Boża pełnia — a Jego życie nigdy się nie skończy! Bóg jest nieśmiertelny, a ci, którzy wierzą w Jeszua, będą żyć z Nim. Dlatego Mesjasz naucza, że musimy mieć wiarę w Niego jako w Syna Bożego.

Syn Boży

„Ojciec mój, który mi je dał, jest większy nad wszystkich i nikt nie może wydrzeć ich z ręki Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy.” (Jan 10:29-30)

Oświadczenie Jeszua, że stanowi jedno z Ojcem, oznacza gwarancję dla Jego naśladowców: „Nikt nie może wyrwać ich z Mojej ręki” nie różni się niczym od „z ręki Ojca”. Klęska ocenia wasze życie według wielkości waszego problemu, zwycięstwo szacuje wasze życie według wielkości naszego Boga! Bóg dał zbawienie w Mesjaszu, Jego Wiecznym Synu. Umierając za grzechy, Jeszua zwyciężył śmierć.

Pomimo tymczasowych prób, w Mesjaszu następuje wieczne i ostateczne zwycięstwo. Tak, Mesjasz wymaga większego oddania niż Machabeusze, ponieważ zapewnia On o wiele większe bezpieczeństwo. Uwierzcie w Niego jako Zbawiciela, Pasterza i Syna. Jeszua jest Zwycięzcą, a podążanie za Nim przynosi zwycięstwo!