Parsza Bereszit: czy księga rodzaju 1-3 wskazuje na mesjańską nadzieję?

בְּרֵאשִׁית (Bereszit / Na początku)

Księga Rodzaju 1:1 — 6:8

Dzisiaj czytamy rozdziały rozpoczynające Torę: „Na początku”. W pierwszych rozdziałach, są przedstawione nie tylko główne tematy Tory — ziemia, rodzina i błogosławieństwo – ale jest w nich również założona podstawa dla przyszłej mesjańskiej nadziei.

Spójrzmy na Księgę Rodzaju 1:28:

„I błogosławił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad wszelkimi zwierzętami, które się poruszają po ziemi!”

Trzeba zauważyć, że już ten werset zapowiada wszystkie kluczowe tematy przymierza Bożego z Abrahamem.

Po pierwsze, ten tekst mówi, że Bóg błogosławi Adama i Ewę. Od samego początku widzimy Boży zamiar błogosławienia ludzkości — i to jest Bożym celem w wyborze Abrahama: błogosławić go, jego potomków, oraz wszystkie rodziny ziemi poprzez niego.

Po drugie, Bóg nakazuje Adamowi i Ewie rozmnażać się i rozradzać, i napełniać ziemię. To przykazanie dane po stworzeniu, faktycznie stało się obietnicą złożoną Abrahamowi: „Będę ci błogosławił obficie i rozmnożę tak licznie potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie!” (Rodz.15:7; Rodz. 22:17).

Wreszcie zwróćmy uwagę na Boży nakaz panowania nad ziemią — כבש (kavash), co w języku hebrajsku oznacza podbój, zajęcie ziemi. Ten mandat darowany w trakcie tworzenia, jasno zapowiada Boży dar Ziemi Obiecanej dla Izraela i ukazuje na potrzebę jej podbicia.

W drugim rozdziale ponownie widzimy prorocze wskazówki odnoszące się do przyszłości Izraela. Po tym, jak Bóg stworzył Adama, przygotował dla niego wyjątkowy ogród, a następnie osiedlił go w tym ogrodzie. Czytamy:

„Ukształtował Pan Bóg człowieka z prochu ziemi …Potem zasadził Pan Bóg ogród w Edenie, na wschodzie. Tam umieścił człowieka, którego stworzył.” (Rdz. 2:7-8)

Znów przypomina nam to, że podobnie jak Adam, Izrael został na początku stworzony, a następnie umieszczony w specjalnym miejscu, które Bóg przygotował dla niego. Później Bóg nakazuje Adamowi, aby nie jadł z „drzewa poznania dobra i zła”, ponieważ jeśli zje – na pewno umrze (Rodz. 2:17).

Podobnie jak Adam, Izrael również otrzymuje przykazania, których nieprzestrzeganie może doprowadzić do śmierci. Przechodząc do trzeciego rozdziału, spotykamy węża, Szatana, czekającego w szczególnym miejscu przygotowanym dla Adama i Ewy. Z pierwszego rozdziału wiemy, że Adam i Ewa mieli panować nad ziemią, co oczywiście obejmowało też władzę nad wężem. Zamiast podporządkować sobie węża, ludzie stają się ofiarą oszustwa węża i zostają wypędzeni z ziemi. W rzeczywistości pierwsza para umiera na wygnaniu za swoje nieposłuszeństwo. Podobnie Izrael miał podbić ziemie Kanaanu, a zamiast tego uległ pokusom tego kraju, naruszył prawo i został wypędzony z „ziemi obiecanej”.

Skąd te wszystkie podobieństwa między Adamem a Izraelem? Powinny nam one wskazywać na Mesjasza. W jaki sposób? Po pierwsze, proroczo przepowiadając nieposłuszeństwo i wygnanie Izraela, Mojżesz już założył teologiczną podstawę odkupienia, niezależnie od uczynków zakonu. Po drugie, biorąc pod uwagę proroczą pewność o przyszłym nieposłuszeństwie Izraela, ta wstępna część Tory pobudza nas, aby zapytać: Jeśli naszą nadzieją nie jest przestrzeganie przykazań, to w takim razie co nią jest? Mojżesz byłby zadowolony z naszego pytania! Nawet w momencie, kiedy Bóg ogłasza wyroki dla ziemi, żony i męża, prorokuje jednocześnie o nadejściu Tego, który ugodzi węża:

„I ustanowię nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem; ono zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę.”(Rodz. 3:15)

Zwycięstwo nad szatanem jest zagwarantowane jako dziedzictwo błogosławieństwa stworzenia — nie ze względu na naszą zdolność do przestrzegania Prawa, ale z powodu obietnicy Bożej — zesłania Mesjasza.

Źródło: ieshua.org / oneforisrael.org
Polska – Anna Skliarenko