Parsza Beszalach: Dlaczego wyjście z Egiptu jest tak ważne?

בְּשַׁלַּח (Beszalach / Gdy uwolnił)

Wyjścia 13:17 — 17:16

Dzisiejszy cotygodniowy rozdział zawiera opis wyjścia z Egiptu — wielkiego cudu, Bożego wyzwolenia dzieci Izraela. Dlaczego to wyjście jest tak ważne? Pomimo współczesnego sceptycyzmu, wyjście z Egiptu należy rozpatrywać w świetle pierwszych wersetów Tory: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.” Jeśli Bóg może stworzyć cały wszechświat, to rozdzielenie wód morza jest dla Niego z pewnością wykonalnym zadaniem.

Wydarzenie wyjścia z Egiptu zajmuje wyjątkowe miejsce w historii Bożego planu. Jest wspomniane około 120 razy w Starym Testamencie i symbolizuje Bożą moc. Jest przykładem tego, dlaczego On jest godny czci. Nawet Dziesięć Przykazań, które są tematem następnego rozdziału, zaczynają się od wzmianki o tym wydarzeniu. Czytamy:

„Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał innych bogów obok mnie.” (Wyj. 20: 2-3)

Faktycznie, posłuszeństwo Bogu zaczyna się od zrozumienia, kim On jest i co On uczynił. Wyjście z Egiptu to nie tylko symbol — to się naprawdę stało. A wiara w to, jest nierozerwalnie związana z Prawem Mojżesza.

W 14 rozdziale Księgi Wyjścia opisana jest znana historia. Izraelici opuścili Egipt po dziesięciu plagach, a teraz faraon ze swoją armią zaczyna ich prześladować. Kiedy egipski pościg się zbliża, Izraelici zaczynają wpadać w panikę. Wołają do Mojżesza i do Boga. Mojżesz odpowiada w wersecie 13 słowami: „Na to rzekł Mojżesz do ludu: Nie bójcie się, wytrwajcie, a zobaczycie pomoc Pana, której udzieli wam dzisiaj”. Wtedy Bóg daje Mojżeszowi wskazówki, którym Boży sługa jest posłuszny:

„A Mojżesz wyciągnął rękę nad morze. Pan zaś sprowadził gwałtowny wiatr wschodni wiejący przez całą noc i cofnął morze, i zamienił w suchy ląd. Wody się rozstąpiły. A synowie izraelscy szli środkiem morza po suchym gruncie, wody zaś były im jakby murem po ich prawej i lewej stronie.” (Wyj. 14:21-22).

Ten cud posłużył fizycznemu wyzwoleniu dzieci Izraela z kraju niewoli. Ale jest w tym także aspekt duchowy. Jak czytamy w Wyj. 14:31:

„Izrael ujrzał wielką moc, jaką okazał Pan na Egipcjanach, a lud bał się Pana i uwierzyli w Pana i w sługę jego Mojżesza”.

To prawda, że zobaczyć — oznacza uwierzyć. A co dzisiaj z nami? Czy wierzymy, że to naprawdę się stało? Niektórzy sugerują, że Morze Czerwone — w rzeczywistości jest morzem bagiennym — jedynie rodzajem bagna, a zatem przekraczanie go nie stanowi wielkiego problemu. Ale to „ Bagienne Morze" jest również wspomniane później, w 1 Księdze Królewskiej (i w oryginale w Księdze Wyjścia, יַם— סוּף, Jam Suf), jako miejsce, gdzie król Salomon miał całą flotę! I pamiętajcie także, że całe morze utonęło w tych wodach.

Wyjście z Egiptu było początkiem planu. Przez wieki naród żydowski był zniewolony przez różnego rodzaju „faraonów”. Widzimy to również na stronach Pisma Świętego, poczynając od takich narodów, jak Asyryjczycy, Babilończycy i Persowie. Taki scenariusz powtarza się na przestrzeni historii. I choć te przykłady wybawienia mogą wydawać się mniej nadprzyrodzone niż wyjście z Egiptu, są nie mniej cudowne. A dzisiaj Bóg nadal chroni swój żydowski naród.

Wydarzenie wyjścia z Egiptu jest zapowiedzią innego wydarzenia, także uwolnienia z niewoli, a mianowicie zmartwychwstania Jeszua. To wydarzenie jest również demonstracją wielkiej mocy Boga. Ale nie jest to tylko symboliczne. Podobnie jak w przypadku wyjścia z Egiptu, to wydarzyło się naprawdę. A wiara w to wydarzenie jest nierozerwalnie związana z wyzwoleniem z niewoli grzechu. Apostoł Paweł mówi bardzo wyraźnie w 1 Kor. 15:17: