Parsza Emor: Jak mogę wejść do odpoczynku Bożego Szabatu?

אֱמֹר (Emor / Powiedz!)

Księga Kapłańska 21 — 24

Jak mogę wejść do odpoczynku Bożego Szabatu? Jakie jest znaczenie przykazania dotyczącego Szabatu dla dzisiejszych wierzących? Parsza Emor mówi o Świętach Pana, które Bóg nakazał świętować Izraelowi. Kiedy myślimy o „święta Pana”, zwykle wspominamy coroczne święta pielgrzymie, takie jak Pesach, Święto Tygodni (lub Pięćdziesiątnica) oraz Święto Szałasów. Być może wspominamy jeszcze inne jesienne święta — Święto Trąb (znane również jako Rosz Haszana — Żydowski Nowy Rok) i Dzień Pojednania. Ale lista Bożych świąt w 23 rozdziale Księgi Kapłańskiej, rozpoczyna się od cotygodniowego świętowania Szabatu, który pod wieloma względami stanowi model wszystkich innych świąt.

Bóg nakazuje Mojżeszowi:

„Mów do synów izraelskich i powiedz im tak: Te są uroczystości świąteczne Pana, w które będziecie zwoływać święte zgromadzenia. Te są moje święta: Sześć dni będziesz wykonywał pracę, ale dnia siódmego będzie szabat, dzień całkowitego odpoczynku, uroczyście ogłoszone święto. Żadnej pracy nie będziecie wykonywać. Jest to szabat Pana we wszystkich waszych siedzibach” (Kapł.23:2-3).

To wstępne sformułowanie: „Te są uroczystości świąteczne Pana, święte zgromadzenia” (Kapł.23:4), powtarza się przed każdym wspomnianym świętem, wprowadzając rozróżnienie między nimi, a cotygodniowym Szabatem, a jednocześnie pokazując ich cechy wspólne jako: „Świąt Pana”.

Podobnie jak święta coroczne, również Szabat ma pamiątkowe i prorocze znaczenie, oraz aktualne i praktyczne zastosowanie. Szabat przypomina nam o dwóch wielkich Bożych dziełach: stworzenia i wyzwolenia. Boże stworzenie (lub wyzwolenie) niebios i ziemi z pierwotnego chaosu (Tohu wa-Bohu Rodz.1:2) i Jego wyzwolenie (lub stworzenie) Izraela jako narodu z niewoli egipskiej.

Dziesięć przykazań, zapisanych w 20 rozdziale Księgi Wyjścia, daje podstawę Szabatu w takich słowach:

„Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień szabatu i poświęcił go.”(Wyj.20:11)

Analogiczny fragment z 2 rozdziału Księgi Powtórzonego Prawa, łączy to samo przykazanie z wyzwoleniem Izraela:

„Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i że Pan, twój Bóg, wyprowadził cię stamtąd ręką możną i ramieniem wyciągniętym. Dlatego rozkazał ci Pan, twój Bóg, abyś obchodził dzień szabatu.” (Pwt.5:15)

Proroczo — Szabat wskazuje na uniwersalny odpoczynek i pokój, który zostanie ustanowiony przez Boga, wraz z ustanowieniem Jego Królestwa podczas powrotu Mesjasza Jeszua. Drugi rozdział Księgi Powtórzonego Prawa mówi o Bożym odpoczynku po akcie stworzenia, tuż przed opisem ogrodu Eden w całej okazałości — ucieleśnienia Królestwa Bożego na ziemi. Prorok Izajasz w rozdziale 11 swojej księgi, widzi przyszłe odkupienie upadłego świata i przywrócenie ideału „ogrodu Eden” przez Mesjasza, Syna Dawida. Izajasz pisze tam:

„I będzie wilk gościem jagnięcia, a lampart będzie leżał obok koźlęcia, cielę i lwiątko, i tuczne bydło będą razem, a mały chłopiec je poprowadzi.” (Iz.11: 6).

W liście do Hebrajczyków, w księdze Nowego Przymierza, zacytowany jest Psalm 94, aby pokazać, że ani Mojżesz, ani Jozue nie mogli doprowadzić narodu do szabatowego — królewskiego odpoczynku:

„Gdyby bowiem Jozue wprowadził ich był do odpocznienia, nie mówiłby Bóg później o innym dniu. A tak pozostaje jeszcze odpocznienie dla ludu Bożego”.(Hebr.4: 8-9)

To odpocznienie może być w pełni objawione tylko wtedy, gdy Jeszua powróci, aby ustanowić swoje Królestwo na ziemi. Jednakże, jeśli pokładamy naszą ufność w Mesjaszu Jeszua, doświadczamy Jego odpocznienia i pokoju w oczekiwaniu nastania tego wielkiego dnia:

„Albowiem do odpocznienia wchodzimy my, którzy uwierzyliśmy… kto bowiem wszedł do odpocznienia jego, ten sam odpoczął od dzieł swoich, jak Bóg od swoich.” (Hebr.4:3,10)

Jeszua zaprasza, abyśmy weszli do Jego odpoczynku dzisiaj, dzięki wierze, na podstawie Jego doskonałego dzieła na krzyżu, i abyśmy odpoczęli od swoich własnych dzieł: