Na ulicy było gorące nowojorskie lato 2004 roku. W końcu znalazłem adres na Brooklynie, gdzie miałem umówione spotkanie. Ina, podobnie jak setki tysięcy innych rosyjskich Żydów, kiedyś wyjechała z byłego ZSRR. W tamtej chwili mieszkała w USA od około 25 lat. W rozmowie telefonicznej dostrzegłem jej wyraźną otwartość na sprawy duchowe, ale nie wiedząc dokładnie w co wierzy Ina, zauważyłem jedynie, że jest otwarta, chociaż dało się wyczuć w jej wypowiedziach zainteresowanie czymś z pogranicza praktyk okultystycznych.
Usiadłem na krześle naprzeciwko rozmówczyni i zaczęliśmy rozmowę. W ciągu pięciu minut Ina powiedziała mi, że od 15 lat studiuje bardzo głęboko Kabałę i stara się posiąść całą tajemną wiedzę z Tory. Stwierdziła też, że Tora jest zaszyfrowanym przekazem od Stwórcy, w którym ukrytych jest wiele imion Boga i że w Torze wszystko jest zakodowane tajnym kodem, który po prostu trzeba umieć czytać.
Jako dygresję dodam, że w tamtym czasie wiedziałem o Kabale mniej więcej tyle, co teraz wiem o fizyce jądrowej; innymi słowy, byłem w tej kwestii kompletnym dyletantem! Dlatego nastawiłem się, na słuchanie i zadawanie pytań.
Według słów Iny nauczanie Kabały to wielka duchowa praca nad koncentracją i modlitewne medytacje. Podejmując wysiłki, człowiek będzie w stanie zmienić i poszerzyć swoją świadomość, wzbijając się na pewien nowy poziom myślenia. Kabaliści według Iny to ludzie, którym udało się osiągnąć najwyższy poziom rozszerzenia swojej świadomości.
Jak to wszystko było podobne do nauki Biblijnej, pomyślałem. A jednak to nie była Biblia.
Kontynuowaliśmy rozmowę, ale za każdym razem, kiedy próbowałem powiedzieć Inie coś konkretnego z Tory, powodowało to jej sprzeciw i brak zgody. Starałem się zachować delikatność i nie nalegałem na przyjęcie mojego zdania.
Wyszedłem na ulicę i zastanawiałem się cały czas nad jednym tekstem z Nowego Testamentu: „Jezus im odpowiedział: Jesteście w błędzie, nie znając Pisma ani mocy Bożej...” (Mateusza 22:29)
„Nie znacie Pisma ani Jego mocy”- dokładnie to stało się z moją rozmówczynią. Znała różne sekrety nauki religii Kabały, cytowała nawet niektóre fragmenty związane z Torą (Pięcioksiąg Mojżesza), ale jeśli w Torze było coś sprzecznego z jej osobistą wiedzą, natychmiast to odrzucała i uznawała za nieprawdziwe.
Wtedy, 13 lat temu nie wiedziałem czym jest Kabała i czego naucza. Ale przez lata moje doświadczenie kontaktów z propagatorami tej nauki rozszerzyło się i zrozumiałem wiele aspektów tej doktryny. Spróbujmy odpowiedzieć na kilka uporządkowanych pytań.
CO TO JEST KABAŁA?
Samo słowo „Kabbalah” (קבלה) ma następujące tłumaczenie – „otrzymanie” lub „przyjęcie”. Uważa się, że gdy człowiek wchodzi w kontakt z tą nauką, otrzymuje i przyjmuje sekretną i ukrytą wiedzę. Kabaliści uważają, że pierwszą osobą, która przyjęła tę wiedzę był Adam. On dotknął ich zdaniem tajemnej wiedzy, ponieważ jego świadomość została rozszerzona, na przykład mógł bardzo dokładnie nadawać nazwy różnym zwierzętom, których wcześniej nie widział.
Kabaliści uczą, że człowiek jest w stanie poznać świat, jego strukturę i samego Stwórcę dzięki naukom Kabały i ekspansji ludzkiej świadomości.
SKĄD KABAŁA BIERZE SWOJE POCZĄTKI?
Kabaliści wierzą, że Kabała pochodzi jeszcze od Abrahama, że to on — praojciec narodu żydowskiego, posiadał „Sefer Jacira” (Księgę Stworzenia, ספר יצירה). Kabaliści uważają, że doktryna ta została ostrożnie przekazana tylko osobom przygotowanym, aby nie dostała się w posiadanie ludzi inteligentnych, ale mających złe motywy. Uważa się, że ta nauka ma ogromną moc i energię, więc nie powinna w żaden sposób popaść w niecne ręce. Sam tekst tej księgi został spisany w około 1-2 wieku naszej ery. Tekst ten jest krótki, do 2 tysięcy słów.
Wielu znanych rabinów, na przykład Ramban (רמב), zachowywało i przekazało sekrety Kabały.
Historycznie, istnieją różne dowody rzeczywistego pojawienia się Kabały. Uważa się, że pierwszą wzmiankę o istnieniu tej księgi znajdujemy u rabina Akiwy (עקיבא) 100-120 lat n.e.), który był popularyzatorem ustnej Tory i różnych tajnych nauk. Żydowskie interpretacje dotyczące rabina Akiwy mówią, że miał on takie objawienia i wiedzę z Tory, które nie były objawione nawet Mojżeszowi. Nawiasem mówiąc, to właśnie rabin Akiwa ogłosił na początku drugiego wieku Mesjaszem Bar Kochbę (שמעון בר כוכבא), jednego ze swoich naśladowców, który rozpoczął wojnę z Rzymianami. W tych działaniach wojennych zginęło ponad 500 tysięcy Żydów. Sam Akiwa został schwytany i zabity. Rabini twierdzą, że Kabała jest integralną częścią ustnej Tory, czyli żydowskich podań i interpretacji.
Okres rozkwitu Kabały przypada na początek XIII wieku. Ma to miejsce w Hiszpanii. Słynny nauczyciel żydowski i przywódca żydowskiej szkoły (jesziwy) Mosze Ben Nachman (Ramban) był z wykształcenia lekarzem, ale uważany jest za największego interpretatora Talmudu i nauczyciela Kabały.
Rabin ten miał wielu zwolenników, nauczanie rozprzestrzeniło się po całej Europie, dotarło do marokańskich wspólnot, żyjących w niewielkich ilościach na terytorium współczesnego Izraela, a także do społeczności żydowskiej Niemiec...
W 14-16 wieku zapisywano różne traktaty związane z Kabałą, a na początku 17 wieku pojawiła się druga fala Kabały (okres ten nazywany jest Kabałą luriańską zapoczątkowany przez Izaaka Lurię, rabina, który zainicjował jej odrodzenie w tym okresie).
Joseph Tabu, uczeń rebe Lurii, niezwykle charyzmatyczny i energiczny przywódca, zwrócił uwagę na ważny związek Żydów z ich przodkami, którzy byli wspaniałymi cadykami (sprawiedliwymi) oraz na fakt, że Żydzi mogą czerpać siłę od zmarłych praojców.
Nawiasem mówiąc, z tej nauki czerpią Chasydzi bracławscy, którzy śpiewają pieśni zmarłemu nauczycielowi rabinowi Nachmanowi z Humania. Natomiast rabin Izrael Odesser twierdził, że otrzymał tekst tej pieśni od samego rabina Nachmana, który ukazał mu się w latach 30-tych.
CZEGO UCZY KABAŁA?
Głównym źródłem wiedzy dla Kabalisty są, jak już wcześniej wspomniałem księgi „Sefer Jacira” i Zohar („Księga blasku” ספר הזוהר, jedna z głównych ksiąg Kabały). Kabaliści uważają, że została ona napisana w I2 wieku, ale sławę zyskała dopiero w 13 wieku. To właśnie księga Zohar jest podstawowym podręcznikiem wiedzy Kabały.
Fundamentalną nauką kabalistów jest ich wiara w istnienie 10 Sefirotów. Jeśli chciałoby się to wyjaśnić w prosty sposób, „Sefirot” to kanały lub cechy Boga, przy pomocy których kieruje On światem.
Kanały te są podzielone na grupy. Uważa się, że każdy kanał jest w jakiś sposób w kontakcie z imieniem Boga i przejawia się w osobie szukającej wiedzy.
Oto polskie tłumaczenie niektórych z tych kanałów, aby było wam łatwiej zrozumieć o czym mowa. Na przykład:
- Chochma— Mądrość, hebr. חכמה. (Objawienie boskości w nas)
- Daat— Wiedza, hebr. דעת (głębokie zrozumienie)
- Chesed - Łaska, hebr. חסד (życzliwość , miłość, ciepłe emocje)
Sami Kabaliści uważają, że nie tak łatwo jest po prostu zdecydować i zacząć studiować Kabałę, ponieważ to wiedza tajemna. Jeśli masz pragnienie, to popchnie cię ono do dalszego zgłębiania niezbędnej wiedzy, ale najpierw pożądane jest studiowanie Tory, potem Talmudu, nauczenie się oryginalnego języka (tj. hebrajskiego) i dopiero wtedy, po upływie pewnej liczby lat, można podejść do Kabały. Niektórzy wierzyli, że dopiero po 40 latach człowiek jest w stanie wejść w kontakt ze światem kabały. To ograniczenie zostało teraz zniesione i dla wszystkich opracowano lekką wersje Kabały – „po prostu weź ją i ucz się”.
CZYM KABALA RÓŻNI SIĘ OD BIBLII?
To jest najważniejsze pytanie dla człowieka wierzącego, zarówno Żyda jak i nie-Żyda. Pokażę tylko kilka różnic między naukami Kabały i Biblii.
KABALIŚCI O BOSKICH OBJAWIENIACH
Zgodnie z naukami Kabalistów człowiek musi podjąć wielki wysiłek poprzez medytację i modlitwę, aby poszerzyć swoją świadomość i zrozumieć ukryte objawienia Tory. W wielu traktatach Kabały mówi się wyraźnie, że ta wiedza jest tajemnicą, że trzeba wypełnić wymagania i znaleźć pewne klucze do jej studiowania.
Oto kilka cytatów: „Jeśli naród Izraela wypełni wymagania, będzie studiować księgę Zohar, a ona wyprowadzi go z wygnania".
Inny cytat: „Przed przyjściem Mesjasza, rozpowszechnią się na świecie wszelkiego rodzaju fałszywe nauk i wzrośnie liczba występków. Można ich uniknąć, studiując codziennie księgę Zohar. I pomimo tego, że człowiek niczego z niej nie rozumie, to jednak wystarczy, aby oczyścić serce” (Or jaszar)
A CO MÓWI NAM BIBLIA?
„Cudowne są świadectwa Twoje, dlatego ich strzeże dusza moja. Wykład słów Twoich oświeca, daje rozum prostaczkom”(Ps.119: 129,130). Dawid mówi: tak, twoje objawienia są zadziwiające, ale potrafią oświecić i upomnieć nawet najprostszych!
I znowu: „Nie mówiłem w ukryciu ani w jakimś ciemnym zakątku ziemi, nie powiedziałem do potomstwa Jakuba: Szukajcie mnie daremnie! Ja jestem Pan, który mówię prawdę, zwiastuję, co słuszne.” (Iz.46:19)
Izajasz pisze o charakterze Boga i Jego wiedzy dla nas. Bóg nie oznajmia tajemnic — On odkrywa, wypowiada i objawia prawdę. Biblia jest przeciwna tajemnej i niedostępnej dla człowieka wiedzy!
KABALIŚCI O DUSZY CZŁOWIEKA I ŻYCIU PO ŚMIERCI.
Słynny kabalista naszych czasów, profesor M. Laitman, który studiował i wykładał tę materię przez 50 lat, w jednym ze swoich przemówień powiedział o duszy: „Nie mam duszy, mam tylko punkt w sercu, który mnie irytuje, z pomocą którego rozumiem, co mam robić i on mnie ukierunkowuje. To jest moja druga strona duszy.”
Kabała twierdzi, że ludzka dusza musi jak gdyby wspinać się po spiralnych schodach, przechodzić wszystkie korekty, aż stanie się idealna. Kabaliści wierzą w reinkarnację, dopóki dusza nie osiągnie maksymalnie wysokiego poziomu duchowego.
W książce „Sekrety żydowskich mędrców” przytoczony został cytat z książki A. Rybałki „Przewodnik po świecie kabały”. Sam autor studiował Kabałę przez wiele dziesięcioleci w jednym z religijnych miejsc Izraela — Bnei Brak, gdzie są całe szkoły dla wtajemniczonych. Oto, co pisze: „Dusza nosi ślady każdego ciała, w którym żyła podczas wielu swoich podróży…”
A CO MÓWI BIBLIA?
W Biblii widzimy jasność w tej kwestii. Salomon mówi jasno i konkretnie: „Wróci się proch do ziemi, tak jak nim był, duch zaś wróci do Boga, który go dał.”(Koh.12: 7)
W żadnym fragmencie Pisma Świętego nie można znaleźć rozważań na temat drugiej strony duszy, ani możliwości przejścia duszy z ciała do ciała. Paweł pisze do swoich rodaków także jasne pouczenie: „A jak postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd ..." (Hebr.9:27)
Nie będziemy teraz omawiać wszystkich aspektów związanych z przejściem do wieczności i tego, z czego składa się dusza i duch. Biblia podaje nam jasny mechanizm: śmierć i przejście ze świata fizycznego do duchowego, a nie reinkarnacja, jak naucza Kabała.
KABAŁA O GRZECHU
Kabaliści uważają, że sama w sobie pokuta, o jakiej uczy Biblia, wcale nie jest konieczna. Kabalista nie potrzebuje pokuty — wykorzystuje introspekcję i w ten sposób jakby sam decyduje o wzniesieniu się ze stanu egoistycznego na wyższy poziom. Nazywa się to „podnoszeniem się z poziomu ego do poziomu Stwórcy”. Innymi słowy, wystarczy analiza — i to działanie przyciągnie światło do korygowania człowieka.
Pewien sławny nauczyciel Kabały został zapytany, czy ma jakieś grzechy. Odpowiedział: „Nie mam grzechów, ale być może w waszym rozumieniu je mam, jednak w moim rozumieniu nie mam. Pojęcie grzechu wytwarza w nas społeczeństwo i tyle. Kiedy myślimy o grzechach, popadamy w samokrytycyzm, a nawet depresję.”
Kabaliści uważają również, że człowiek nie potrzebuje karcenia — dusza sama musi przejść przez pewne zawirowania i zrozumieć, co jest właściwe, a co nie.
A CO MÓWI BIBLIA?
Z Pisma Świętego wiemy, że w starożytności, gdy Żyd uświadamiał sobie swój grzech, wyznawał go, czyli mówił Bogu o swoim postępku, a potem składał ofiarę za ten grzech. Koncepcja grzechu, karcenia i przebaczenia zostały ustanowione przez samego Boga.
„Jeżeli więc ktoś ściąga na siebie winę przez jedną z tych rzeczy, niech wyzna to, przez co zgrzeszył, i niech przyniesie za swoje przewinienie, które popełnił, jako pokutną ofiarę dla Pana, samicę z trzody, owcę albo kozę, na ofiarę za grzech, i kapłan dokona oczyszczenia go z jego grzechu." (Kpł.5:5-6)
Przypomnijcie sobie Dawida i jego pokutę, kiedy prorok Natan przyszedł, by go skarcić: "Zmiłuj się nade mną, Boże, według łaski swojej, według wielkiej litości swojej zgładź występki moje! Obmyj mnie zupełnie z winy mojej I oczyść mnie z grzechu mego! Ja bowiem znam występki swoje I grzech mój zawsze jest przede mną. «(Ps.50:3-5).
Dawid osądza sam siebie, prosi nie jeden raz o przebaczenie i miłosierdzie Boga za zbrodnię przeciw domowi Uriasza.
Można jeszcze wiele powiedzieć o naukach Kabały. Jednak my, którzy czytamy Biblię, rozumiemy wyraźnie, że Kabała, której naucza rabiniczny judaizm, wyraźnie wykrzywiła obraz Boży i Jego naukę, poczynając od Tory. Niestety, Kabała jest związana z wiedzą ezoteryczną, dlatego jej wyznawcy podkreślają, że ta doktryna jest wielką tajemnicą, która objawia się poprzez specjalne szyfry i starania.
Kabalistyczna doktryna przeniknęła do judaizmu i poważnie go zniekształciła. Pamiętam, jak rozmawiałem z pewnym chłopakiem, który kształcił się na rabina w jednej z jesziw. „Potrzebujesz pokuty?» — zapytałem go. „Oczywiście, że nie, ponieważ mam żydowską duszę i wystarczy, abym wypełniał przykazania” — odpowiedział. Ta doktryna również jest częścią Kabały. „Dlaczego więc Wszechmogący mówi narodowi żydowskiemu w setkach miejsc Tanach o pokucie, przecież oni także mieli żydowskie dusze?” — zapytałem. Nie mógł mi niczego odpowiedzieć.
Kilka lat temu spotkałem w Jerozolimie grupę młodych chasydów. Głośno śpiewali pieśń po hebrajsku, tekst brzmiał następująco: „On jest królem Izraela, On jest królem Jeruzalem!” Zatrzymałem ich i zacząłem z nimi rozmawiać: „O jakiego króla chodzi ? Kim jest ten król Izraela i Jerozolimy? „Pokazali mi obraz starszego rabina. „Dlaczego jest on królem Izraela? Przecież Dawid był królem Izraela i Jerozolimy?”- zapytałem. Roześmiali mi się w twarz i powiedzieli: „Naprawdę nie rozumiesz? W nim jest duch Dawida! Przeszedł przez wszystkie pokolenia tego człowieka, a teraz duch Dawida żyje w nim, a więc jest naszym królem -królem Izraela!”. „A Ilu ludzi zwykle przychodzi do was podczas takich wychwalających go zebrań?” — chciałem wyjaśnić. „Do 20 tysięcy!” Odpowiedzieli.
Niestety, to odstępstwo pośród ludu Izraela nie jest nowością. Na przykład, czytamy księgę Estery i widzimy, że główny bohater tej księgi (Mordechaj) nosi imię babilońskiego bóstwa Marduka. To imię ma perskie pochodzenie (Marduk jest bóstwem perskim, w tłumaczeniu „syn wzgórza pokoju”). Wraz ze zniszczeniem Świątyni i odrzuceniem mesjaństwa Jezusa oraz stworzeniem judaizmu rabinicznego, część Izraela stała się zatwardziała i podążyła za nauczycielami mającymi inne serca i inne przekonania, które nie są oparte na Piśmie Świętym. Nie bez powodu Jeszua mówi : „nie znacie ani Pism ani Jego mocy”.
Niektórzy wierzący uznali, że na tym wszystko się dla Izraela zakończy. Ale Biblia kontynuuje opowieść o Żydach, a ten sam Bóg, od którego częściowo odszedł nasz naród, mówi publicznie: „I w ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, jak napisano: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel i odwróci bezbożność od Jakuba. A to będzie przymierze moje z nimi, gdy zgładzę grzechy ich. Cały Izrael będzie zbawiony, jak jest napisane: Odkupiciel przyjdzie od Syjonu i odmieni niegodziwość od Jakuba. A to będzie przymierze moje z nimi, gdy zgładzę grzechy ich.” (Rz.11:26-27)
Żyjemy w niesamowitym czasie i dzisiaj widzimy największe przebudzenie Izraela! Jest ono większe niż w I wieku naszej ery! Pomimo naszego częściowego odejścia od Boga, Wyzwoliciel przyszedł z Syjonu. Ma na imię Jeszua i przechodząc przez świat, zbawia i oczyszcza setki żydowskich dusz!
Еврейский мистицизм, Каббала или ясность Писаний?
Anatolij Emma / cis.jewsforjesus.org
Źródło: ieshua.org
Polska: Anna Skliarenko
Последнее: 26.07. Спасибо!
