W Księdze Życia na zawsze

Телеграм канал @ieshua.org

Dni jesiennych świąt W 2017 roku, rozpoczynają się świętem Rosz Haszana wieczorem 20 września. Następnie Jom Kippur (Dzień Pojednania) – zaczyna się o zachodzie słońca 29 września. Te świąteczne dni poświęcone są na osobiste, poważne zbadanie i ocenienie duszy przed Bogiem. W tradycyjnych społecznościach żydowskich Rosz Haszana jest uważany za Dzień Sądu — jest to dzień, w którym Bóg ocenia zachowania człowieka, w celu podjęcia decyzji, czy zapisze imię tego człowieka w Księdze Życia na nadchodzący rok, czy też nie (Talmud, Rosz Haszana 16a).

Otwarte księgi

Zgodnie z żydowską tradycją, na Rosz Haszana przed Bogiem w niebie, otwierają się trzy księgi. Jedna księga jest przeznaczona dla osób o złym i zepsutym charakterze, ich imiona nie zostaną zapisane w Księdze Życia na następny rok. Druga księga jest przeznaczona dla absolutnie sprawiedliwych ludzi (ta księga nie może być zbyt duża!), imiona takich osób zostaną z pewnością wpisane do Księgi Życia na nadchodzący rok. I, wreszcie, trzecia księga, przeznaczona dla zwykłych ludzi, którzy nie są ani jednoznacznie źli, ani zdecydowanie dobrzy.

Po otwarciu tych ksiąg na Rosz Haszana, ludzie mają 10 dni na wykonywanie dobrych uczynków, aby zasłużyć na możliwość wpisania do Księgi Życia na następny rok. Te 10 dni nazywają się „Groźnymi Dniami” i kończą się w Jom Kippur. W Jom Kippur, ludzie przychodzą do synagogi pokutować za swoje grzechy w nadziei, że otrzymają od Boga przebaczenie. Liczą też na to, i że ich dobre uczynki zapewnią im zapis imion w Księdze Życia na nadchodzący rok.

Tak więc pragnieniem każdego religijnego Żyda w Jom Kippur jest to, aby być we właściwej pozycji przed Bogiem. Tradycja mówi, że pokuta z postem, dobre czyny i charytatywność, prowadzą do przebaczenia. I chociaż zachowanie postu w Jom Kippur nie jest bezpośrednim wskazaniem Biblii, to jednak ten dzień stał się tak mocno związany z praktyką postu, że w Nowym Testamencie tak właśnie został nazwany - „post” (Dz.27:9).

Konieczność przebaczenia

Ale bez względu na to, jak szczerze by człowiek nie pościł w tym dniu i ile dobrych uczynków by nie zrobił, Biblia nigdzie nie mówi, że jest to wystarczające, aby otrzymać odpuszczenie grzechów. Wręcz przeciwnie, otrzymanie przebaczenia i odnowienie przed Bogiem, zawsze było związane z zastępczym odkupieniem poprzez krew. Dziś ta idea jest uważana za archaiczną przez większość ludzi, w tym również przez zwolenników tradycyjnego judaizmu.

Niektórzy rabini twierdzą, że Biblia dawała drogę odkupienia bez krwawej ofiary, nawet jeszcze w czasach biblijnych. Bez względu jednak na teorie i zapatrywania, po zniszczeniu Świątyni przez Rzymian w 70 roku n.e., nie ma już żadnego możliwego do zaakceptowania miejsca na krwawą ofiarę. Dlatego właśnie rabini postanowili, że odtąd Bóg nie potrzebuje już krwawych ofiar na przebaczenie grzechów. Ale co Biblia o tym mówi? Tekst jest bardzo jasny:

„Gdyż życie ciała jest we krwi, a Ja dałem wam ją do użytku na ołtarzu, abyście dokonywali nią przebłagania za dusze wasze, gdyż to krew dokonuje przebłagania za życie.” (Kpł.17:11)

Czy Bóg zmienił swoje odniesie do ofiary za grzech, czy to my zmieniliśmy nasze odniesienie w stosunku do grzechu? Może ludzie zaakceptowali pogląd, że grzech jest drobnym wykroczeniem, a zatem jeden dzień postu w roku wystarczy, aby przywrócić właściwe relacje z Bogiem? Ale czy to jest możliwe do zaakceptowania przez Boga - jako „strony poszkodowanej”? Bóg mówi, że grzech jest obrzydliwy i katastrofalny dla Jego Imienia, naszego dobra i naszego związku z Nim. Ponieważ Jego odniesienie do grzechu nie zmieniło się wcale, nie powinniśmy zmieniać naszej postawy wobec wymogu ofiary. Znieważenie świętości wiecznego Boga jest wiecznym wykroczeniem i dlatego wymaga odkupienia przez ofiarowanie życia. I choć sam temat krwawej ofiary może wydawać się szalony lub prymitywny, ma na celu nauczyć nas, jak grzech jest straszny: grzech zabija.

Boże zapewnienie przebaczenia

Jeszcze przed zburzeniem Świątyni i utraceniem samej możliwości składania w ofierze zwierząt, Bóg dał nam Tego, Który jest „większy niż Świątynia” (Mat.12:6), Mesjasza, którego śmierć była ostateczną ofiarą za grzech. W rzeczywistości Jego ofiara była ofiarą, na którą wskazywały wszystkie ofiary zwierzęce:

„Albowiem zakon, zawierając w sobie tylko cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, nie może w żadnym razie przez te same ofiary, nieprzerwanie składane rok w rok, przywieść do doskonałości tych, którzy z nimi przychodzą... Jest bowiem rzeczą niemożliwą, aby krew wołów i kozłów mogła gładzić grzechy... Mocą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze... Albowiem jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni.” (Hebr. 10:1-14).

Całkowicie błędnym jest wniosek, że z powodu zniszczenia świątyni, Bóg nie potrzebuje już odkupienia za grzech przez krew. Ale Mesjasz Izraela przyszedł i dokonał ostatecznego odkupienia. Właśnie dlatego Jeszua powiedział na krzyżu: „Wykonało się” (Jan 19:30). Bóg chce odbudowanych relacji ze Swoim narodem, zarówno z Żydami, jak i z nie-Żydami, le do tego potrzeba odkupienia przez krew, nawrócenia wierzącego i odpoczynku w Bożej miłości i przebaczeniu. Czy macie to? Jeśli nie, to przyjdźcie do Jeszua, — naszej doskonałej ofiary.

Zapisani w Jego Księdze

To nie dobrymi uczynkami w „Groźne Dni” zasługujemy na wpisanie do Księgi Życia, ale wiarą w dokonane przez Boga odkupienie w Mesjaszu. Przez wiarę w Niego, noworoczne życzenia: -„Leszana towa tikatewu wetehatemu” –„Obyś był zapisany (w Księdze Życia) na dobry rok” – mogą być wypełnione w waszym życiu.

Niech wasze imiona będą zapisane „w księdze żywota Baranka, który został zabity” (Obj.13:8)

Bóg obiecał życie tym, którzy przez wiarę obiorą Bożą drogę zbawienia w Nim, – i nie tylko w nadchodzącym roku, ale w wieczności. (Obj. 13:8; Jan. 17:3; 3:16)