Parsza Wajehi: Jakub przewidział pierwszy cud Jezusa?

וַיְחִי

Rodzaju 47:28 — 50:26

Czy Jakub przewidział pierwszy cud Jeszua? W tym tygodniu czytamy Księgę Rodzaju 47:28-50:26, jeden z najważniejszych fragmentów w Torze. Nie jest przesadą, nazwanie tego fragmentu jednym z najważniejszych proroctw mesjańskich w Żydowskiej Biblii.

Zanim przejdę do konkretnych wersetów, chciałbym pokazać wam, w szerszym kontekście, dlaczego jest to tak ważny fragment. Mimo, że ludzie generalnie przyjmują Torę jako Księgę Prawa, jednak ogólny obraz pokazuje coś zaskakującego: Tora, podobnie jak inne prorocze księgi Biblii Żydowskiej, została napisana specjalnie w celu ujawnienia chwalebnej przyszłości. W czterech, rozmieszczonych w strategiczny sposób fragmentach Tory, możemy znaleźć ludzi, którzy prorokują o „dniach ostatnich” (w tradycyjnym tłumaczeniu „czasach ostatecznych”) !

W pierwszych latach pobytu Izraela w Egipcie Jakub powiedział dwunastu pokoleniom:

„Potem wezwał Jakub synów swoich i rzekł: Zbierzcie się, abym oznajmił wam, co was spotka w przyszłości.” (Rodz. 49: 1)

Następnie, pod koniec wędrówki przez pustynię, Balaam rzekł do Balaka:

„Teraz oto ja idę do mego ludu, lecz chodź i ty, a powiem ci, co ten lud uczyni twemu ludowi w przyszłości." (Liczb 24:14)

W końcu Mojżesz, kończąc dawanie przykazań Izraelitom przed swoją śmiercią, dwa razy mówił o ostatnich dniach! W Pwt. 4:30 powiedział:

„Gdy znajdziesz się w niedoli i spotka cię to wszystko u kresu dni, nawrócisz się do Pana, swego Boga, i będziesz słuchał jego głosu.”

I znowu w Pwt. 31:29 Mojżesz oświadczył:

„… i spotka was w przyszłości nieszczęście...”.

Warto zauważyć, że w trzech z tych czterech miejsc, w których Tora wspomina ostatnie dni, dalej następuje opis nadchodzącego Króla — Mesjasza!

Rozważymy jeszcze dwa inne fragmenty o nadchodzącym Królu, nieco później. A teraz spójrzmy na proroctwo Jakuba o Królu z pokolenia Judy, który powstanie w dniach ostatecznych. Jakub mówi:

„Juda — ciebie będą sławić bracia twoi, ręka twoja będzie na karku wrogów twoich, tobie kłaniać się będą synowie ojca twego. Szczenię lwie, Juda; synu mój, z łupu, synu mój, się podniosłeś; czai się jak lew i jak lwica, któż go spłoszy? Nie oddali się berło od Judy ani buława od nóg jego, aż przyjdzie władca jego, i jemu będą posłuszne narody. Uwiąże oślę u krzewu winnego, a młode swojej oślicy u szlachetnej latorośli winnej; wypierze w winie szatę swą, a w krwi winogron płaszcz swój. Pociemnieją oczy jego od wina, a zęby jego zbieleją od mleka.”(Rodz.49:8-12)

Proroctwo Jakuba o tym przyszłym Królu dosłownie — było na ustach późniejszych izraelskich proroków, a także autorów Nowego Testamentu. Na przykład, prorok Zachariasz mówił o przyjściu Króla Izraela, „na ośle, na oślęciu, źrebięciu oślicy” (Zach.9:9). Z odniesieniami do Mesjasza, przybywającym na ośle i źrebięciu, oczywiste jest, że proroctwo Zachariasza opiera się na słowach Jakuba o Mesjaszu: „Uwiąże oślę u krzewu winnego, a młode swojej oślicy u szlachetnej latorośli winnej”. I tu rodzi się ciekawe pytanie, nad którym warto się zastanowić. Czy to możliwe, że pierwszy cud Jeszua, cud przemiany wody w wino, był pierwszą częścią proroctwa Jakuba o przyszłych dniach błogosławieństwa? W ziemi obiecanej będzie taka obfitość, gdy przyjdzie Jeszua, że będzie On mógł nawet swoją odzież wyprać w winie, w „krwi” winogron!