וזאת הברכה (Wezot Abracha / A oto błogosławieństwo)
Powtórzonego Prawa 33 – 34
Ten cotygodniowy fragment Tory, jest ostatni w cyklu rocznym, ponieważ obejmuje dwa ostatnie rozdziały Księgi Powtórzonego Prawa. Jest to również najkrótsza cotygodniowa parsza ze wszystkich, jeśli brać pod uwagę liczbę słów w tekście hebrajskim. Zawiera końcowe błogosławieństwa Mojżesza, a następnie opis jego śmierci. Czy śmierć Mojżesza była końcem historii?
Przeszliśmy długą drogę od stworzenia świata w Księdze Rodzaju 1:11. W trzecim rozdziale pojawił się grzech i zaszło rozdzielenie pomiędzy ludzkością i Bogiem. W ciągu ostatniego roku podróżowaliśmy z Abrahamem, Izaakiem, Jakubem, Józefem, a potem przez czterdzieści lat z Mojżeszem. W ramach Swego doskonałego planu Bóg zawarł przymierze z Abrahamem. Jak widzieliśmy, przymierze to obejmowało ziemię, ale obietnica ziemi była uwarunkowana posłuszeństwem i zawierała opis konsekwencji nieposłuszeństwa. Zostało to wyjaśnione w różnych miejscach, na przykład w 4 rozdziale Księgi Powtórzonego Prawa. Niemniej jednak, nawet jeśli konsekwencje nieposłuszeństwa doprowadzą Boży naród do rozproszenia, Bóg obiecał sprowadzić swój lud z powrotem do obiecanej ziemi, jak widzimy w Księdze Kapłańskiej 26, począwszy od 44 wersetu. Musimy pamiętać o tych obietnicach, kiedy czytamy końcową mowę Mojżesza i jego błogosławieństwa dla następnego pokolenia.
Przymierze Boga z Abrahamem zawiera także obietnicę tego, że jego potomkowie będą nie tylko wielkim narodem, ale też błogosławieństwem dla świata. Widzieliśmy to podczas naszych rozważań. Mianowicie z rodu Abrahama Izaaka i Jakuba wywodzić się miał jeden szczególny potomek. On miał być Tym, który uderzy węża w głowę, jak to widzimy w Rodzaju 3:15 i będzie większym prorokiem niż Mojżesz, jak czytamy w Powtórzonego Prawa 18:15. W rzeczywistości cała Ewangelia jest zwiastowana w Torze.
W tym ostatnim fragmencie Mojżesz zwraca się do pokolenia, które wejdzie do ziemi obiecanej. Po wypowiedzeniu błogosławieństw dla każdego plemienia, Mojżesz wyrusza do Moabu na szczyt góry Nebo nieopodal Jerycha. Tam Bóg pokazuje Mojżeszowi całą ziemię obiecaną, ale znów powtarza, że Mojżesz nie będzie mógł do niej wejść (z powodu incydentu z Księgi Liczb 20:7-12, kiedy Mojżesz nie posłuchał Boga). Mojżesz umiera w bardzo dojrzałym wieku, mając 120 lat. Nie był on był człowiekiem idealnym, ale był mężem wiary, którego Bóg użył w zadziwiający sposób. W pochwalnej mowie w tym fragmencie czytamy:
„I nie powstał już w Izraelu prorok taki jak Mojżesz, z którym by Pan obcował tak bezpośrednio, przez wszystkie znaki i cuda, dla których posłał go Pan, aby je czynił w ziemi egipskiej nad faraonem i wszystkimi jego sługami, i całą jego ziemią.” (Pwt.34:10-11)
Po śmierci Mojżesza nowym przywódcą namaszczonym przez Boga został Jozue. Później Jozue poprowadzi dzieci Izraela do ziemi obiecanej, gdzie pojawią się nowe trudności. Na przestrzeni całej historii, podobnie jak dzisiaj, trudności te często pochodziły z zewnątrz, czyli ze strony wrogich sąsiadów. Z drugiej strony istniały też wewnętrzne problemy. Czy to w czasach sędziów (kiedy wszyscy robili to, co wydawało im się sprawiedliwe), czy w dniach rozdzielenia królestw na północne i południowe, pojawiały się poważne problemy wewnętrzne. Potrzebny był prorok taki jak Mojżesz, a nawet większy od Mojżesza, który poprowadziłby naród w ponownym wyjściu z niewoli. Nie tylko fizycznej niewoli, ale także duchowej. Wielcy żydowscy prorocy mówili właśnie o takiej przyszłości. Jeremiasz prorokował nawet o „nowym przymierzu” (Jer.31). W rzeczywiście, Tora, która właśnie dobiegła końca i wszystkie księgi Biblii hebrajskiej wskazują na proroka, proroka podobnego do Mojżesza, a jednocześnie większego od niego. Autor Listu do Hebrajczyków pisze:
„Uznany On bowiem został za godnego o tyle większej chwały od Mojżesza, o ile większą cześć ma budowniczy od domu, który zbudował” (Hbr. 3:3).
Zakończyliśmy nasze studium Tory. Jednak nie całkiem. Dotknęliśmy tylko wierzchołka góry lodowej. Każda cotygodniowa parsza zawiera znacznie więcej treści, niż mogliśmy rozważyć w naszym ograniczonym formacie, a to co poruszyliśmy, jest tylko wstępem. Zachęcamy was do samodzielnego studiowania Słowa Bożego. Ta historia jeszcze się nie skończyła.
Źródło: ieshua.org od oneforisrael.org
Polska: Anna Skliarenko
Последнее: 26.07. Спасибо!
