Jeszua: Rabbi czy Pan?

Телеграм канал @ieshua.org

Czy kiedykolwiek odczuwałeś złość wobec Judasza Iskariota po przeczytaniu Ewangelii? Wiemy dobrze, że wydał on Jeszuę w ręce Rzymian – nie inaczej, jak pocałunkiem.

Zastanawiałem się jak Judasz mógł zdradzić Zbawiciela? Był przecież Jego uczniem, jednym z 12 mężczyzn, którym przyszło spędzać więcej czasu ze swoim Mistrzem, niż komukolwiek innemu. Ci ludzie mogli się z Nim modlić, jeść, prowadzić głębokie dyskusje, osobiste rozmowy, a nawet spać obok Niego. Dla Judasza przywilejem było przecież przebywanie ze swoim Nauczycielem w czasie Jego trzyipółletniej służby na ziemi.

Jak ten uczeń mógł dać się zwieźć, aby wydać Syna Bożego za 30 srebrników?

Cenną podpowiedź odnajdujemy w scenie z ostatniej wieczerzy. W 26 rozdziale Ewangelii Mateusza czytamy, jak Jeszua i uczniowie w noc poprzedzającą ukrzyżowanie, siedzą razem przy stole i spożywają kolację paschalną. W trakcie posiłku Mesjasz dzieli się swoimi objawieniami i spostrzeżeniami, po czym nagle zaczyna mówić, że zostanie zdradzony, a zdrajcą okaże się jeden spośród nich.

Wtedy uczniowie zaczynają pytać Jeszua: „Czy to będę ja, Panie?” lub; „To na pewno nie ja, Panie?”. Każdy z nich wypierał się popełnienia takiego czynu, jakim byłoby wydanie swojego Mistrza. Wreszcie, jak czytamy w Mat 26:25, także Judasz zadaje podobne pytanie: „Czy to będę ja, Rabbi?”

Jeśli od razu nie zauważyliście różnicy w tym pytaniu, zwróćcie uwagę na tytuł, jakim Judasz nazywa Jeszua. W odróżnieniu do pozostałych uczniów, zamiast nazywać Go „Panem”, używa słowa „Rabbi”.

W I wieku w Izraelu nazywanie kogoś „rabbi”, było czymś znaczącym. To niezwykle zaszczytne określenie przysługiwało jedynie wybitnym nauczycielom i uczonym Prawa. Ale za czasów Jeszua w Izraelu było przecież wielu takich rabbi. Nazywanie Jeszua „rabbi ”nie było niczym złym, ponieważ On przecież jest największym Rabbi. Ta sytuacja jednak pomaga nam zrozumieć serce Judasza i jego sposób postrzegania Mesjasza.

Tytuł „Pan” jest jedynym, który oznacza pełny autorytet oraz władzę. Porównywalnie, możemy mieć wielu nauczycieli w swoim życiu, ale tylko jednego „Pana”. Problemem Judasza nie było to, że nie widział w Jeszua wielkiego nauczyciela, cudotwórcy, czy nawet Syna Bożego. Judasz nie widział w Jeszua swojego osobistego Pana.

Mamy prawo tytułować Jeszua na wiele sposobów, np. „Uzdrowicielu”, „Zbawco” albo nawet „Rabbi”. Jednak nigdy nie zapominajmy o tym, żeby ostatecznie zwracać się do niego jako do Naszego Pana.