Odrodzenie Izraela — tajemnica odkryta

W miarę zbliżania się końca czasu, coraz więcej Żydów przychodzi do wiary w Mesjasza.

Pamiętam, jak pewnego ranka ubiegłego lata, Hamas wypuścił na Izrael grad rakiet. Takie jest życie tutaj, w Ziemi Świętej. Biorąc pod uwagę fakt, jak wiele sprzeczności otacza ten mały skrawek ziemi na wybrzeżu Morza Śródziemnego, zadziwiające jest, że niektórzy teologowie w rzeczywistości nie wierzą, że odrodzenie narodu Izraela jest wypełnieniem proroctw.

Biblia potwierdza to wiele razy:

• „Bóg powiedział: I zabiorę was spośród narodów, i zgromadzę was ze wszystkich ziem; i sprowadzę was do waszej ziemi” (Ez.36:24)
• Objawię się wam — mówi Pan — odmienię wasz los i zgromadzę was ze wszystkich narodów i ze wszystkich miejsc, do których was rozproszyłem — mówi Pan — i sprowadzę was z powrotem do miejsca, skąd skazałem was na wygnanie. (Jer.29:14)
• Bo oto idą dni — mówi Pan — że odmienię los mojego ludu, Izraela i Judy — mówi Pan — i sprowadzę ich z powrotem do ziemi, którą dałem ich ojcom, aby ją posiedli. (Jer.30:3 i bardzo wiele innych proroctw na ten temat)

Z Biblijnego punktu widzenia, nie może być co do tego wątpliwości, ponieważ dawno temu Bóg obiecał, że umieści naród żydowski na powrót w Izraelu. Wiemy, że w Księdze proroka Zachariasza w 14-tym rozdziale jest powiedziane, że kiedy powróci Jeszua, Żydzi w Jerozolimie będą w środku wojny.

Paweł wzywał swoich przyjaciół w Rzymie do czujności. Prorokował, że kościół będzie prześladować naród żydowski i narażać go na ostrą krytykę. Paweł uprzedzał przed surowymi konsekwencjami tego:

„Słusznie. Odcięto je na skutek ich niewiary, ty zaś trzymasz się dzięki wierze. Przeto się nie pysznij, ale trwaj w bojaźni! Jeżeli bowiem nie oszczędził Bóg gałęzi naturalnych, może też nie oszczędzić i ciebie.”

„Przyjrzyj się więc dobroci i surowości Bożej. Surowość [okazuje się] wobec tych, co upadli, a dobroć Boża wobec ciebie, jeśli tylko wytrwasz w [kręgu] tej dobroci; w przeciwnym razie i ty będziesz wycięty. A i oni, jeżeli nie będą trwać w niewierze, zostaną wszczepieni. Bo Bóg ma moc wszczepić ich ponownie.” (Rz.11-20-23)

Łatwo byłoby po prostu skupić się na wersecie 23, który mówi, że Bóg może ponownie zbawić Izrael. Najpierw jednak musimy uczciwie spojrzeć na kwestię krwawej historii. To smutne, że kościół nie zważał na słowa rabina z Tarsu. Zamiast tego, kościół nie tylko potępiał Izrael, ale wielokrotnie prześladował naród żydowski, doprowadzając do zabijania Żydów.

Niektórzy mogą powiedzieć, że Kościół Rzymsko-Katolicki potępił Izrael za to, że opiera sprawiedliwość na ludzkich wysiłkach i na obowiązujących tradycjach rozumienia tych wysiłków. Sąd był sprawiedliwy, tylko Bóg nie powołał kościoła do osądzania Izraela , ale aby kościół „wzbudzał w Izraelu zazdrość” (Rz.11:11). Czy Kościół Katolicki nie stał się tym, co sam osądził ? Byłem w Rzymie, to piękne miasto, ale martwe.

Papieże i kardynałowie zabraniali czytania Pisma Świętego nie tylko prostemu ludowi, ale nawet większość kapłanów była pozbawiona tego przywileju. Taki zakaz dawał duchowieństwu możliwość kontrolowania ludzi i wpajania im niebiblijnych koncepcji, na przykład o czyśćcu – co, w rzeczywistości nie ma żadnego związku z teologią, ale banalnie dotyczy zbiórki środków pieniężnych. Mówili ludziom, że jeśli wykupią odpust, to ich zmarli krewni zostaną przeniesieni z czyśćca do nieba.

Przekonywali setki tysięcy ludzi do uczestnictwa w wyprawach krzyżowych, obiecując im zbawienie, jeśli zginą w boju. Dodajcie do tego jeszcze 72 dziewice i wyjdzie nam Al-Kaida albo Hamas.

Jednak antyizraelska, antyżydowska postawa kościoła, zrodziła się na długo do wypraw krzyżowych. Augustyn, najznamienitszy teolog swoich czasów, uczył, że Żydzi pozostali na ziemi tylko po to, żeby zobaczyć triumf kościoła nad Izraelem:

„Żydzi zasługują na śmierć, ale było im sądzone błądzić po ziemi, aby byli świadkami zwycięstwa kościoła nad synagogą.”

Teologia zastąpienia stała się w kościele dominująca. Jej ideą jest to, że kościół stał się — nie współdziedzicem razem z Izraelem, jak mówi Paweł w liście do Efezjan 2:19, ale że kościół zajął miejsce Izraela i tym samym anulował Boże powołanie dla Izraela. W liście do Rzymian 11:29 Paweł mówi, że „powołanie Boże (Izraela) i dary są nieodwołalne”, ale Euzebiusz (275-339 n.e.) uczył, że obietnice Biblii należą się poganom, a przekleństwa – Żydom. Twierdził on, że to kościół jest „prawdziwym Izraelem”.

Inni przywódcy wczesnego kościoła odnosili się do Izraela z jeszcze mniej skrywaną nienawiścią:

„Żydzi — uparci ludzie, przeklęci przez Boga na zawsze.”– Hilarion (291-371 n.e.)

„Żydzi — żmije, nienawidzący sprawiedliwości.” — Grzegorz z Nyssy (zmarł w 394)

„Żydzi – jadowite żmije, którzy przyjmują postać Judasza, ich psalmy i modlitwy są podobne do ryku osła.” – Święty Hieronim (347-407 n.e. Uwaga: Święty Hieronim jakby zapomniał, że pozostałych jedenastu uczniów również było Żydami, niosącymi Ewangelię innym narodom, aby i sam Hieronim mógł ją przyjąć.)

Autorem kolejnego cytatu jest Jan Chryzostom. Jego kazania były skrajnie dziwne, ale on sam jest przedstawiany jako bardzo pobożny człowiek. Sami rozsądźcie…

„Synagoga – jest gorsza od domu publicznego… jest przystanią łotrów i schronienie dla dzikich zwierząt… świątynia demonów, które służą bałwochwalczym kultom… kryjówką bandytów i zbójców i jaskinią okrucieństwa. To przestępcze skupisko Żydów…. miejsce do szydzenia nad Chrystusem…dom, który jest gorszy niż karczma… przystań dla złodziei; siedziba bezprawia, skupisko zła, gniazdo i głębina przekleństw i mąk wiecznych” – Jan Chryzostom (344-407 n.e.)

Na takich podwalinach Hiszpania mogła baz trudu wprowadzić inkwizycję przeciwko społeczności żydowskiej. Żydzi mieli wybór: wyjechać z kraju lub przyjąć chrześcijaństwo. Ponad 30 000 Żydów zostało zabitych przez kościół w czasie inkwizycji, nie za grzech, że nie zostali katolikami, ale za grzech, że pozostali przy swoim judaizmie. Zapalanie świec szabatowych było karane śmiercią. Żydzi „nawróceni” na chrześcijaństwo mogli zostać spaleni żywcem, za odmowę jedzenia wieprzowiny.

Nie dziwią więc okrutne słowa Hitlera, kiedy mówił, że po prostu kończy to, co zaczął kościół!

Jednak z pewnością, wszystko nie może się zakończyć w ten sposób, prawda ? Czy Jezus mógłby powrócić do oblubienicy-antysemitki ? Zdecydowanie nie. Kościół czasu końca będzie miłować Izrael. Tak więc jeśli Izrael przyniósł zbawienie narodom, prawdziwy Kościół będzie działał dla przebudzenia Izraela.

Młodszy brat więcej nie będzie prześladować pierworodnego. Przypomina mi się wyjątkowe świadectwo Kaspra Ten Boom, ojca bardziej znanej Corrie. Kiedy Żydzi w ich holenderskim miasteczku byli zmuszeni do przypięcia sobie żółtych gwiazd, Kasper stanął z nimi w jednym szeregu.

To jest ten rodzaj miłości do Izraela, o którym mówił Paweł, wylewając swoje serce w 9-tym rozdziale Listu do Rzymian – miłości do tego stopnia, żeby być gotowym zamienić swoje własne zbawienie na zbawienie Izraela.

„Że mam wielki smutek i nieustanny ból w sercu swoim. Albowiem ja sam gotów byłem modlić się o to, by być odłączony od Chrystusa za braci moich, krewnych moich według ciała, Izraelitów, do których należy synostwo i chwała, i przymierza, i nadanie zakonu, i służba Boża, i obietnice” (Rz.9:2-4)

Taki rodzaj współczucia można znaleźć tylko na piersi samego Mesjasza. I właśnie taki rodzaj bezinteresownego wstawiennictwa przyniesie odrodzenie w Izraelu – odrodzenie, o którym mówili prorocy.

„Oto idą dni — mówi Pan — że zawrę z domem izraelskim i z domem judzkim nowe przymierze.” (Jer.31:31)

„Lecz na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalemu wyleję ducha łaski i błagania. Wtedy spojrzą na mnie, na tego, którego przebodli, i będą go opłakiwać, jak opłakuje się jedynaka, i będą gorzko biadać nad nim, jak gorzko biadają nad pierworodnym.” (Zach.12:10)

”I pokropię was czystą wodą, i będziecie czyści od wszystkich waszych nieczystości i od wszystkich waszych bałwanów oczyszczę was. I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste. Mojego ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań, moich praw będziecie przestrzegać i wykonywać je. I będziecie mieszkać w ziemi, którą dałem waszym ojcom; i będziecie moim ludem, a Ja będę waszym Bogiem.” (Ez.36:25-28)

Mamy podobne obietnice o przebudzeniu, wypowiedziane przez samego Jeszua. Zwracając się do Hebrajczyków mieszkających w Jerozolimie, powiedział:

„Albowiem powiadam wam: Nie ujrzycie mnie odtąd, aż powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim.” (Mat.23:39)

Po hebrajsku „błogosławiony, który przychodzi” («Baruch aba») – to powitanie. Jeszua mówi,: „Nie powrócę do tej pory, dopóki Mnie nie powitacie” . Tak jak Dawid, kiedy powiedział, że nie powróci do Jerozolimy, dopóki jego bracia z Judei nie przyjdą i nie przyprowadzą go z powrotem. (2 Sam.19:11-18)

Paweł mówi jeszcze jaśniej, kiedy wskazuje, że „gdy poganie w pełni wejdą”… „cały Izrael będzie zbawiony” (Rz. 11:25-26).

Warto zauważyć, że werset 25 zaczyna się od słów: „…chcę wam, bracia, odsłonić tę tajemnicę…” Innymi słowy, zrozumienie Bożego planu dla Izraela w czasach ostatecznych jest objawieniem – to właśnie było tajemnicą.

Tak jak Izrael był ślepy na prawdę o Jeszua, kościół był ślepy w odniesieniu do powołania Izraela i jego przyszłego odrodzenia.

Ale, dzięki Bogu, w te dni coraz więcej i więcej wierzących ceni i miłuje braci Mesjasza według krwi –jak również coraz więcej Żydów przyjmuje Mesjasza.

(cytaty Biblijne zaczerpnięto z Biblii Warszawskiej i Biblii Tysiąclecia. przyp. tłumacza)

Autor — Ron Cantor / charismamag.com
Źródło- ieshua.org
Polska — Anna Skliarenko