Ustna Tora nie istnieje. Dowody

Judaizm ortodoksyjny utrzymuje, że kiedy Najwyższy dawał Mojżeszowi spisane przykazania, to przekazał mu także tajną Ustną Tradycję, inaczej —  Ustną Torę. Jest to niejako kodeks postępowania, a jego interpretacja jest przekazywana z pokolenia na pokolenie. Prawo ustne, jest rzekomo rozszerzoną instrukcją Pana, w jaki sposób należy wypełniać 613 przykazań Tory, oprócz podstawowych Bożych poleceń.

Interesującą rzeczą jest to, że dzisiaj Ustna Tora – jest zapisana. W około 200 r.n.e.  Rabin Jehuda ha-Nasi skodyfikował, albo innymi słowy – zapisał podstawowe postanowienia ustnej Tory, z obawy, że mogą one zostać utracone.

Ale czy rzeczywiście Mojżesz otrzymał Ustną Torę? Mówiąc krótko – nie. I jest to łatwe do udowodnienia.

Po pierwsze, jeśli Ustna Tora rzeczywiście zstąpiłaby z Synaju, to absolutnie ponadnaturalnym byłoby  to, w jaki sposób mogła być przekazywana bez zmian, na przestrzeni tysięcy lat. Ja nie mogę zapamiętać banalnych pięciu rzeczy, o które żona mnie prosi, żebym kupił w sklepie – i muszę je sobie zapisać na karteczce!  Jeśli jednak Ustna Tora była przekazywana tak ponadnaturalnie, to w takim razie nie miało sensu spisywanie Ustnej Tory przez  Rabina  Jehuda ha-Nasi w 200 r.n.e.  Jeśli Bóg tak chronił przekaz Ustnej Tory od dni Mojżesz, to z pewnością strzegłby tego nadal.

Po drugie, Ustnej Tory nie może być dlatego, że za panowania króla Jozjasza, gdy lud utracił Księgę Prawa, doszło do tego, że ​​naród nie wiedział, co to Pesach i jak go świętować! Świątynia była zniszczona, a król Jozjasz rozkazał ją odbudować. Podczas tych wydarzeń znaleziono zwoje Tory.

„Wtedy arcykapłan Chilkiasz rzekł do sekretarza Szafana: Znalazłem w świątyni Pana księgę zakonu. I wręczył Chilkiasz księgę Szafanowi, który ją przeczytał.” (2 Krl.22:8)

Król zwołał zebranie narodu, i wszyscy obecni słuchali słów Księgi Przymierza. Razem odnowili swoje przymierze z Bogiem. I wtedy król Jozjasz nakazał, aby lud świętował Pesach.

„Następnie rozkazał król całemu ludowi: Obchodźcie Paschę ku czci Pana, Boga waszego, jak jest przepisane w księdze tego przymierza. Nie obchodzono bowiem takiej Paschy od czasów sędziów, którzy sądzili Izraela, przez cały okres królów izraelskich i królów judzkich, Aż dopiero w osiemnastym roku panowania króla Jozjasza obchodzona była ta Pascha ku czci Pana w Jeruzalemie.”  (2 Krl.23:21-23)

Podsumowując — Tora została utracona, gdy zniszczono Świątynię. Król oraz kapłani nie wiedzieli nawet, co to takiego Pesach, albo przynajmniej nie znali żadnych wytycznych co do obchodów święta. W Misznie (w zapisanej ustnej Torze, która stanowi część Talmudu), wiele mówi się  o Pesach — w rzeczywistości, istnieje cała rozprawa Pesachim, traktująca jak obchodzić Pesach – i musiała powstać akurat nie wcześniej niż za czasów króla Jozjasza.

Tak więc jeśli nawet istniało niejakie Prawo Ustne, które przekazał Mojżesz, to z pewnością było zapomniane. I w odróżnieniu od spisanej Tory, która została odnaleziona w gruzach Świątyni, nie było możliwe znalezienie tam Tory Ustnej.

Po trzecie, w Torze znajduje się ciekawy fragment, który anuluje ideę Tory niespisanej. Kiedy Mojżesz zszedł z góry i przekazał narodowi wszystkie przykazania i prawa Pana, cały naród powiedział:

„(…) lud zaś jednogłośnie odpowiedział, mówiąc: Wszystkie słowa, które wypowiedział Pan, wypełnimy. Wtedy Mojżesz spisał wszystkie słowa Pana (…)”  (Wyj.24:3-4)

Co może być jaśniejsze?  Najwyższy przekazał Swoje prawa Mojżeszowi, a Mojżesz zapisał je wszystkie. Po hebrajsku znaczy to „kol diwre Adonai” – wszystkie słowa Pana. Nie ma żadnej, tajnej Ustnej Tradycji, wszystko zostało zapisane. (Sprawdźcie z ciekawości kilka innych miejsc: Powtórzonego Prawa 30:10 ; 31:9 ; 24; 26 i Księga Jozuego 1:8).

I po czwarte, jedyny i główny powód tego, że Słowo Boże powinno być zapisane – to Boże pragnienie chronić Izraela przed oszustwem. Ustna Tora doprowadziłaby jedynie do wszelkiego rodzaju niejednoznacznych interpretacji, i wielu chciałoby ją wykorzystywać do własnych celów. Należy pamiętać, że nasi przodkowie, Synowie Izraela, przechodzili przez różne okresy, w których nierzadko zapominali Pana. Mało tego, że Ustne Prawo byłoby w takich przypadkach wykorzystywane przez liderów tamtych czasów do własnych celów – to w rezultacie zostałoby całkowicie zignorowane i zapomniane.

Tak więc skąd przyszła do nas Ustna Tora?

Jeden z najbardziej poważanych znawców Talmudu na świecie, Michael Rodkinson, napisał w pierwszym akapicie swojej  naukowej książki  „Historia Talmudu”:

Nazwa Tora Pisemna została przypisana bezpośrednio do Pięcioksięgu (Tory), Proroków i Pism. Za Torę Ustną uważa się wszystkie nauki mędrców i ich komentarze do tekstu Pisma Świętego.

Innymi słowy, Ustna Tora – to  zbiór komentarzy, opinii i nauk żydowskich przywódców, żyjących na przestrzeni stuleci. To tak samo,  jak doktryna jakiegoś popularnego autora dzisiaj ... jak gdyby żył tysiąc lat temu.

Na przykład, nie tak dawno, jeden z wpływowych liderów Izraela -Rabin Chaim Kaniewski  orzekł, że korzystanie z iPhonów i innych smartfonów jest niemoralne (ze względu na łatwy dostęp do pornografii), i ortodoksyjni  Żydzi nie powinni ich używać. We współczesnym judaizmie takiego rodzaju postanowienia są wiążące, na podstawie tego, że Pan dał rabinom uprawnienia do dokonywania takich stwierdzeń. Jeśli miałoby to miejsce w 300 r.n.e. (kiedy idea iPhonów była w całkowitych powijakach), to taki ukaz zostałby zapisany w Talmudzie.

Nie wszystko w Talmudzie jest złe, i nie wszystko jest dobre. Są to tylko opinie i tradycje. To wszystko.

Nauka starszych.

Jeszua na pewno nie wierzył w to, że Ustna Tora była dana na Synaju, ponieważ On nazywał ją „nauką  starszych”. Ale nawet nie tylko On, sami faryzeusze odnosili się do tej tradycji jako do „nauki  starszych”. (Mt.15:2)

Jeszua ganił faryzeuszy za to, że stawiają te nauki wyżej Bożego Słowa (Mk.7:9). Jeszua nie był jednak przeciwko całej tradycji, ale przeciw temu, żeby stawiać tradycję na równi z Bożym Słowem, a niekiedy wyżej.

Tak więc, mimo wszystkich dobrych rzeczy we współczesnym judaizmie, nie istnieje żadna Biblijna podstawa, aby sądzić, że ​​Ustna Tora jest ilustracją Tory Pisemnej, otrzymanej przez Mojżesza na górze Synaj.

Autor — Ron Cantor
Źródło — charismamag.com / ieshua.org
Polska — Anna Skliarenko

Устной Торы не существует. Доказательства

Ron Cantor — dyrektor i założyciel mesjańskiej posługi «Messiah’s Mandate International»  w Izraelu, której celem jest szerzenie  Ewangelii od Izraela aż po krańce ziemi. Ron służy jako międzynarodowy  nauczyciel , instruując wspólnoty wierzących na całym świecie i nauczając o żydowskich korzeniach Biblijnej wiary.